در مضيقه واقع شده و راه بر اهل اسلام نبندند. چنانكه محققين گفته‌اند و از طرفى روشن نيست كه آنحضرت در صورت گرفتن كاروان قريش با آن اموال چه رفتار ميكرد.

قريش براى نجات كاروان خويش از مكّه بيرون شدند، در راه دريافتند كه كاروان از حدود خطر گذشته است ولى دست از كار نكشيدند و حتى بعضى، بعضى را از جنگ بر حذر داشتند بالاخره بر نگشته بجنگ آن حضرت آمدند و خورد شدند رويهم رفته نميشود جنگ بدر را جنگ تعرّضى ناميد ولى آيات سوره انفال با صراحت تمام ميرساند كه: خدا ميخواسته چنين جريانى پيش آيد و موجب سر فرازى مسلمين و شكست كفّار باشد و خلاصه در «بدر» جنگ با كفّارى واقع شده كه پيوسته با مسلمانان در حال جنگ بوده‌اند نه در حال سلم.

جنگ احد و غيره‌

حساب جنگ «احد» كاملا روشن است، كفّار بمدينه لشكر كشى كردند تا قتال «احد» پيش آمد.

همچنين جنگ احزاب (خندق) كه كفّار مكّه و اهل كتاب بمدينه حمله كردند. ايضا جنگ حنين كه قبيله ثقيف و هوازن سر راه رسول خدا را در حنين گرفتند.

بنى قينقاع‌

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله چون بمدينه هجرت فرموده با يهود بنى قينقاع كه در كنار مدينه ساكن بودند و شغل زرگرى داشتند، پيمان عدم تعرّض بستند، پس از جنگ بدر آنها پيمان خويش را ناديده گرفتند و بر مسلمانان حسد و طغيان كردند و با مشركان بر عليه مسلمين مكاتبه نمودند، تا از طرف رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله محاصره شده و از اطراف مدينه رانده شدند، بنا بتصريح ابن اثير آنها به اذرعات شام رفتند و پس از مدّتى منقرض گشتند. رجوع شود به تواريخ.

بنى نضير و بنى قريظه‌

يهود بنى نضير و بنى قريظه هر دو