لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‌ وَ زِيادَةٌ وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ‌ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ ... يونس: 26. مراد از «قتر» ظاهرا كدورت و تيرگى است كه در اثر گناهان بر چهره شخص ظاهر شود مثل‌ وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ. تَرْهَقُها قَتَرَةٌ عبس: 40 و 41. يعنى براى آنانكه نيكى كرده‌اند عاقبت يا مثوبت بهترى هست و زياده از آنچه مستحق‌اند، سياهى و ذلت چهره آنها را فرا نميگيرد آنها اهل بهشت‌اند در آيه 27 يونس راجع باهل گناه آمده‌ ... كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً «قَتَرَة» كه در آيه عبس گذشت بمعنى سياهى است در مجمع فرموده:

بقولى غبره آن است كه از آسمان ريزد و قتره آنست كه از زمين بر خيزد.

قتل: كشتن. اصل قتل ازاله روح است از بدن مثل مرگ ليكن چون بكشنده اطلاق شود قتل گويند و باعتبار از بين رفتن حيات، موت نامند (مفردات).

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ‌ داوُدُ جالُوتَ‌ بقره: 251. فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ‌ قَتْلَ‌ أَخِيهِ‌ مائده: 30. قتل گاهى بمعنى لعن آيد چنانكه در مجمع و قاموس گفته مثل‌ قُتِلَ‌ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ‌ عبس: 17. لعن بر انسان چه بسيار كافر است و شايد بمعنى خبر باشد مثل‌ قُتِلَ‌ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ بروج: 4. اصحاب كانال ملعون شدند.

تقتيل: در اقرب الموارد گويد:

آن براى كثرت است «قتّل القوم اى قتل كثيرا منهم» از مجمع روشن ميشود كه مبالغه آن گاهى در كثرت و گاهى در كيفيت قتل است مثلا در آيه‌ يُقَتِّلُونَ‌ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ‌ اعراف:

141. براى كثرت است يعنى زياد ميكشتند پسرانتان را و زنده ميگذاشتند زنانتان را ولى در آيه‌ إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ‌ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا ...

مائده: 33. ظاهرا منظور شدت قتل است.