ق‌

قاف‌: حرف بيست و يكم از الفباى عربى و بيست و چهارم از الفباى فارسى است جزء كلمه واقع ميشود، در حساب ابجد بجاى عدد صد است.

ق: نام سوره پنجاهم از سور قرآنى است‌ ق‌ وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ. بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ‌ ق: 1 و 2.

سوره ق كه جمعا 45 آيه است حرف ق پنجاه و شش بار در آن ذكر شده است، مطابق آنچه در عسق‌ از تحقيقات دكتر رشاد نقل كرده‌ايم درصد حرف قاف در اين سوره مباركه نسبت بحروف ديگر سوره بايد از درصد آن در ديگر سوره‌ها نسبت بحروف آنها بيشتر بوده باشد رجوع شود به‌ عسق‌ اين احتمال نيز وجود دارد كه چون اين سوره اكثر درباره قيامت است، قاف اشاره به قيامت باشد در آنصورت‌ ق‌ رمز مطالب سوره است.

قبح: ناپسندى. «قَبُحَ‌ الشّى‌ء قُبْحاً ضدّ حسن» قبيح: ناپسند هكذا مقبوح.

ايضا بمعنى دورى از خير آمده «قَبَّحَهُ‌ اللّه عن الخير: نحّاه» وَ أَتْبَعْناهُمْ فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ هُمْ مِنَ‌ الْمَقْبُوحِينَ‌ قصص: 42. «مقبوحين» ممكن است بمعنى «مبعدين» باشد يعنى در دنيا پشت سر آنها لعنت قرار داديم و آنها روز قيامت از رحمت خدا دوراند يعنى هم در دنيا و هم در آخرت ملعون‌اند.

راغب گويد: قبيح در اعيان آن است كه چشم ديدن آنرا ناپسند دارد و قبيح از احوال و اعمال آنست كه نفس آنرا ناپسند داند بنظر او «مقبوحين» در آيه اشاره است بناپسندى منظر و قيافه آنها از قبيل سياهى چهره، كبودى‌