ولى در آيهفَكُنْتُمْ عَلىأَعْقابِكُمْتَنْكِصُونَمؤمنون: 66. ظاهرا مراد از آن
استكبار و عدم قبول است كه آيه درباره كفّار گفتگو ميكند يعنى:
چون آيات من خوانده ميشد بقهقرى بر ميگشتيد و حاضر بقبول نبوديد.
عُقْب و عُقْبى: (بر وزن قفل و كبرى) بمعنى عاقبت استهُنالِكَ
الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌعُقْباًكهف:
44. يعنى آنجاست تدبير و ولايت براى خداى حق او بهتر است از حيث ثواب و
بهتر است از حيث عاقبت.
أُولئِكَ لَهُمْعُقْبَىالدَّارِرعد: 22.
ظاهرا مراد از «الدَّارِ»دنياست و عاقبت دنيا آخرت است يعنى: عاقبت خوب دنيا (كه آخرت باشد)
براى آنهاستتِلْكَعُقْبَىالَّذِينَ اتَّقَوْا وَعُقْبَىالْكافِرِينَ
النَّارُرعد: 35. عقبى در اين آيه در ثواب و عقاب بكار رفته است على هذا نظر
راغب كه گفته: عقبى مخصوص بثواب است درست نيست مگر آنكه مرادش از ثواب اعمّ باشد.
عاقبة: پايان. و آن در عاقبت خوب و بدهر دو بكار ميرود مثلوَالْعاقِبَةُلِلْمُتَّقِينَاعراف: 128.
وَالْعاقِبَةُلِلتَّقْوىطه: 132. و مثلفَانْظُروا كَيْفَ كانَعاقِبَةُالْمُكَذِّبِينَآل عمران: 137. راغب گفته:
عاقبة مجرد از اضافه مخصوص ثواب و در صورت مضاف بودن گاهى در عذاب بكار رود.
استعمالات قرآن مؤيد اوست.