بدر است كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله باصحابش فرمود: بلى اگر صبر كنيد و تقوى داشته باشيد و دشمنان باين زودى بر شما بتازند پروردگارتان بشما كمك ميكند. ممكن است فور در آيه بمعنى هيجان و خروج كفّار باشد يعنى اگر در اين هيجان و خروجشان بر شما بتازند ...

فوز: نجات. رستگارى. طبرسى فرموده: فوز و فلاح و نجاح نظير هم‌اند. راغب آنرا رسيدن بخير با سلامت معنى كرده است. وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِيماً احزاب: 71. رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ‌ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌ مائده: 119.

قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى خدا، طاعت خدا و رسول، ورود بجنّت، بودن با نيكان و مصون بودن از گناهان ميداند.

(فَائِز): رستگار. أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمُ‌ الْفائِزُونَ‌ حشر: 20.

(مَفَاز): مصدر ميمى و اسم مكان است. إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ‌ مَفازاً حَدائِقَ وَ أَعْناباً ... نباء: 31 و 32. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محلّ رستگارى هست ولى بقرينه‌ إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً نباء: 21. كه معادل آيه است و بقرينه‌ حَدائِقَ‌ كه بيان آنست، اسم مكان بهتر بنظر ميايد.

(مَفَازَة): نيز مصدر ميمى و اسم مكان است‌ فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ‌ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ‌ آل عمران: 188. آنها را در نجات از عذاب مپندار.

بيابان را مفازه گويند، بقولى آن براى تفأّل است و بقولى آن بمعنى مهلكه است كه فوز بمعنى هلاكت نيز آمده است در اقرب گفته: «فَازَ الرَّجُلُ ماتَ وَ هَلَكَ» در مصباح گفته: مفازه موضع مهلك است ... و بقولى آن بمعنى نجات و سلامت است و اين تسميه بطور تفأّل ميباشد.

وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ‌ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ زمر: 61.

مفازه ظاهرا مصدر ميمى و باء بمعنى سبب است يعنى خداوند اهل تقوى را بسبب رستگارى و رسيدن‌