فلق (بر وزن فرس) اسم مصدر است بمعنى شكافته شده طبرسى آنرا شكاف
وسيع گفته، در قاموس و اقرب چند معنى از قبيل صبح، دره، شكاف گفته و نيز گفتهاند:
«الخلقكلّه».
مخلوق را از آن فلق گويند كه خداوند آنها را همانطور كه در «فطر» گفته شد با شكافتن و شكفتن
بوجود آورده است.
بنظر نگارنده مراد از «فلق»
در آيه همه خلق است نه صبح گر چه آن نيز از مصاديق فلق است يعنى: بگو
پناه مىبرم بپروردگار خلق از شرّ آنچه خلق كرده دو آيه از حيث عموم با هم
مساوىاند نا گفته نماند همه مخلوق داراى جنبه خير و شرّاند اتومبيل داراى خير است
كه شخص را بمقصد ميرساند و داراى شرّ است كه در اثر سقوط هم خودش از بين ميرود و
هم شخص را از بين ميبرد.
پول داراى خير است كه شخص را بهدف ميرساند و داراى شرّ است كه شايد
براى گرفتن و بردن آن شخص را بكشند، نفت داراى خير است كه منزل را گرم ميكند و
داراى شرّ است كه شايد منزل را در اثر غفلت بآتش