قمّل، خون، قورباغهها بر فرعونيان و ... ايضا معجزات سائر انبياء
بنى اسرائيل از قبيل تسبيح كوهها و پرندگان با داود، دانستن زبان پرندگان «عُلِّمْنامَنْطِقَ الطَّيْرِ»تسخير باد و جنّ بدست سليمان،
زنده شدن مردگان بدست عيسى و ...
چنانكه در ما بعد آيه 47 بقره مقدارى از آنها شمرده شده است.
و موسى عليه السّلام بآنها فرموده: ... اذْكُرُوا نِعْمَتَ
اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِياءَ وَ جَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَ
آتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَمائده: 20.
اين آيه خلاصه و فشرده مطلب ما قبل است يعنى: بر خاستن پيامبران از
آنها. اعطاى آزادى و استقلال پس از آنكه در دست فرعون بردگان بودند. و رسيدن
بچيزيكه احدى از مردمان بدان نرسيدهاند بنظرم مراد از آن كثرت معجزات و غيره است.
نتيجه اينكه: بنظر نگارنده مراد از تفضيل بنى اسرائيل، بودن پيامبران
زياد و معجزات زياد در ميان آنهاست در اينصورت آنها از ايندو جهت از همه اقوام
برتراند و هيچ مانعى ندارد كه «الْعالَمِينَ»شامل همه مردمان در هر عصر باشد زيرا اينهمه پيامبران و معجزات در
هيچ قومى نه قبل از بنى- اسرائيل و نه بعد از آنها واقع نشده است.
ولى اين مطلب ربطى بفضيلت فرد فرد آنها ندارد كه آنها از نظر افراد
بتصريح قرآن و تجربه، اشخاص بد كار و حيلهگر و «غَضِبَاللَّهُ عَلَيْهِمْ»و «فَباؤُبِغَضَبٍ عَلى
غَضَبٍ»بوده و هستند، آيات فقط ميگويد كه اين تفضيل در اين قوم واقع شده
است.
از طرف ديگر ميشود از كثرت پيامبران و معجزات خشونت و جهالت بنى
اسرائيل را كشف كرد زيرا اگر غرق در جهالت و عصيان نبودند احتياج بآنهمه پيغمبر و
معجزات نداشتند.
فضيلت انسان
آيه زير نيز قابل دقت و بررسى استوَ لَقَدْ كَرَّمْنا
بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ