12. و تا عدد سالها و حسابرا بدانيد و هر چيز را از هم متمايز كرديم و
روشن نموديم و مردم ميتوانند آنها را از همديگر بشناسند.
هذا يَوْمُالْفَصْلِالَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَصافات: 21. تعبير از روز
قيامت بايَوْمُالْفَصْلِدر بسيارى از آيات آمده است و مراد از آن حكومت و قضاوت حق است كه در
نتيجه حق از ناحق، عادل از ظالم جدا شده و هر يك راه خويش روند چنانكه فرمودهإِنَّ اللَّهَيَفْصِلُبَيْنَهُمْ يَوْمَ
الْقِيامَةِحج: 17.إِنَّ رَبَّكَ هُوَيَفْصِلُبَيْنَهُمْ يَوْمَ
الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَسجده: 25.
در آيهإِنَّ يَوْمَالْفَصْلِكانَ مِيقاتاًنباء: 17. شايد مراد جدا كردن اجزاء عالم از همديگر باشد ولى بعيد
است.
وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَالْخِطابِص: 20. راجع باين آيه رجوع
شود به «خطب».
كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَفُصِّلَتْمِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ
خَبِيرٍهود: 1. درباره اين آيه در «حكم» توضيح مفصّل داده شده بآنجا
رجوع شود.
إِنَّهُ لَقَوْلٌفَصْلٌ. وَ ما هُوَ
بِالْهَزْلِطارق: 13 و 14. فصل بمعنى مفصول است يعنى جدا شده از شوخى و ناحق،
معنى آيه: حقا كه اين سخن قولى است حق و ثابت و شوخى نيست.
فصم:شكستن. قطع كردن. «فَصَمَالشّىء: كسّره من غير بينونة-فَصَمَالشّىء: قطعه».