و چون با الى متعدى شود مراد از آن شدت ميل و تلاش در آنست مثل‌ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌ ذاريات: 50. بدويد بسوى خدا من شما را انذار كننده‌ام آشكارا.

ولى در آيه‌ فَفَرَرْتُ‌ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ ... شعراء: 21. بمعنى گريختن و فرار معمولى است.

مَفَرّ: اسم مكان و مصدر ميمى است‌ يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ‌ الْمَفَرُّ قيامت: 10. انسان در آنروز گويد:

فرارگاه كجاست؟

فرش: گستردن. «فَرَشَ‌ الشّى‌ء:

بسطه». وَ الْأَرْضَ‌ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ‌ ذاريات: 48. زمين را گسترديم بهتر آماده كنندگانيم.

فرش و فراش (بر وزن حساب) مصدراند و بمعنى مفعول (مفروش) نيز آيند. مثل‌ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ‌ فِراشاً بقره: 22. خدائيكه زمين را بنفع شما گسترده گردانيد.

فراش بفتح اول جمع فراشه بمعنى پروانه است‌ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ‌ كَالْفَراشِ‌ الْمَبْثُوثِ‌ قارعه: 4. روزيكه مردم مانند پروانه‌هاى پراكنده شوند.

وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ... انعام: 142.

بعقيده راغب فرش بمعنى حيوان مركوب است گويد: «الْفَرْشُ‌ ما يفرش من الانعام اى يركب» بنظر نگارنده مراد از حموله حيوان بار بر و از فرش مركوب است يعنى: از چهارپايان باربر و مركب براى شما مسخّر كرد بخوريد از آنچه خدا روزى داده.

اينكه حموله را چهارپايان بزرگ و فرش را چهارپايان كوچك (كرّه) گفته‌اند بسيار سخيف است اين آيه نظير آيات ذيل است كه بار بردن و مركب بودن چهار پايان را عنوان كرده است‌ وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ‌ ...

وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى‌ بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ‌ ... وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها ... نحل: 5 و 7 و 8.

وَ فُرُشٍ‌ مَرْفُوعَةٍ. إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً واقعة: 34- 36.