باقر و صادق عليهما السلام نقل شده كه:الَّذِينَ جَعَلُوا
الْقُرْآنَعِضِينَقريشاند.
معنى دو آيه فوق با آيه ما قبل كه عبارت است ازوَ قُلْ إِنِّي
أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ. چنين ميشود: بگو من انذار كننده آشكارم شما را از عذاب خدا ميترسانيم
چنانكه عذاب را بر تقسيم كنندگان نازل كرديم آنانكه قرآن را پاره پاره كردند و بآن
دروغ، سحر، شعر و سخن مجنون نام گذاشتند. اين كلمه فقط يكبار در كلام اللَّه آمده
است.
عطف:
(بر وزن علم) جانب.
طرف. در لغت آمده: «عِطْفَاالرَّجُلِ:
جَانِبَاهُ» دو طرف مرد از شانه تا زانو و چون كسى از چيزى اعراض كند
گويند: «ثَنَىعِطْفَهُ: أَعْرَضَ وَ جَفَا»وَ مِنَ النَّاسِ
مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ. ثانِيَعِطْفِهِلِيُضِلَّ عَنْ
سَبِيلِ اللَّهِحجّ: 8 و 9.
بعضى از مردم درباره خدا مجادله ميكنند بىآنكه دانشى و هدايتى و
كتابى روشن داشته باشد، متكبرانه ميخواهد مردم را از راه خدا گمراه گرداند. درباره
آيه در «ثنى»
توضيح داده شده است. اين كلمه بيشتر از يكبار در كلام اللَّه نيامده
است.
عطل:عطالت بمعنى خالى شدن است در اقرب الموارد آمده: «عَطِلَالرَّجُلُ مِنَ الْمالِ وَ
الْأَدَبِ: خَلَا» تعطيل:
فارغ و خالى كردن «عَطَّلَالشَّيْءَ:
فَرَّغَهُ وَ أَخْلاهُ» در صحاح و قاموس آمده:التَّعْطِيلُ: «التَّفْريغُ» و نيز در صحاح گويد: «عَطِلَتِالْمَرْئَةُ وتَعَطَّلَتْ» يعنى گردن زن از گردنبند خالى
ماند در نهج البلاغه خطبه 180 فرموده
آنگاه كه حاملهها خالى ماند. چنانكه در «عشر» گذشتوَ بِئْرٍمُعَطَّلَةٍوَ قَصْرٍ مَشِيدٍحج: 45. يعنى: اى بسا چاه
متروك كه آب بر ندارد و اى بسا قصر مرتفع يا گچكارى شده كه از سكنه