الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ‌ بِالْغَيْبِ‌ انبياء:

49. إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ‌ بِالْغَيْبِ‌ يس: 11. ايضا مائده: 94- فاطر: 18- ق: 33- ملك:

12. مراد از اين‌ «بِالْغَيْبِ»* چيست و «باء» چه معنى دارد؟

طبرسى و زمخشرى و بيضاوى‌ «بِالْغَيْبِ» را حال گرفته و گفته‌ «يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ‌ بِالْغَيْبِ‌» يعنى از خدايشان ميترسند در حاليكه از عذاب خدا غائب‌اند و آنرا نمى‌بينند در اينصورت بايد «باء» بمعنى ظرفيّت «فى» باشد.

بعضى‌ها غيب را آخرت گرفته‌اند، در الميزان ذيل آيه‌ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخافُهُ‌ بِالْغَيْبِ‌ مائده: 94. فرموده:

معنى خوف بالغيب آنست كه انسان از خدايش بترسد و از عذاب او بر حذر باشد حال آنكه عذاب و عقاب از انسان غائب است و چيزى از آنرا بظاهر مشاعرش نمى‌بيند. بنا بنظر الميزان بايد «باء» بمعنى «من» باشد.

ناگفته نماند اهل لغت ظرفيّت را يكى از معانى باء شمرده‌اند و در آيه‌ وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ آل عمران:

123. و در إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ قمر: 34. گفته‌اند معنى «فى بدر- فى سحر» است. بنا بر اين ميشود «با» در آن بمعنى «فى» و مراد از غيب دنيا باشد كه از آخرت غائب است چنانكه آخرت از دنيا. بعضى گفته‌اند: معنى‌ خَشِيَ الرَّحْمنَ‌ بِالْغَيْبِ‌ آنستكه از خدا بترسد با آنكه او را نديده. «خاف اللّه و لم يره».

غيب شامل گذشته و آينده‌

در آيه‌ تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ‌ نُوحِيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ‌ هود: 49. مراد اخبار و حالات پيامبران گذشته و غيره است كه بطريق وحى بيان گرديده است پس منظور از غيب گذشته‌ها است و در عالِمُ‌ الْغَيْبِ‌ وَ الشَّهادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ‌ رعد:. «الغيب» شامل همه نهان‌ها است اعمّ از گذشته، حال و آينده پس غيب شامل هر سه است.

غيب نسبت بانسان است‌

انقسام موجودات بغيب و آشكار