63. بلكه قلوبشان از اين قرآن در غفلت است غفلت نيز قلب را ميپوشاند طبرسى آنرا در آيه غفلت و بقولى جهالت و حيرت گفته است. ايضا آيه 54 مؤمنون و 11 ذاريات.

وَ لَوْ تَرى‌ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي‌ غَمَراتِ‌ الْمَوْتِ ... انعام: 93. غمرات شدايد مرگ است كه انسان را احاطه ميكند و ميپوشاند يعنى: اى كاش ميديدى ظالمان را آنگاه كه در شدايد مرگ‌اند.

غمز: اشاره بچشم و پلك و ابرو «غَمَزَهُ‌ بِالْعَيْنِ وَ الْجَفْنِ وَ الْحاجِبِ:

اشارَ إليْه» وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ‌ يَتَغامَزُونَ‌ مطففين: 30. چون مؤمنان بر آنها گذر ميكردند چشمك مى‌زدند يعنى بيكديگر با چشم و غيره اشاره ميكردند بقصد اهانت بر مؤمنان. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن نيست.

غمض: چشم پوشى. تساهل.

«غَمَضَ‌ غَمْضاً: تَسَاهَلَ». وَ لا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَ لَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلَّا أَنْ‌ تُغْمِضُوا فِيهِ‌ بقره: 267. در انفاق مال، پست آنرا منظور مكنيد كه خودتان آنرا نميگيريد مگر آنكه چشم بپوشيد. راغب گفته: «غَمَضَ‌ عَيْنَهُ وَ اغْمَضَها» چشم رويهم گذاشتن است و بطور استعاره بتساهل و تغافل گفته شود.

غمّ: پوشاندن. «غَمَّهُ‌ غَمّاً:

غَطَّاهُ». ابر را از آن غمام گويند كه آفتاب و آسمانرا مى‌پوشاند وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ‌ الْغَمامَ‌ ... بقره: 57. ابر را بشما سايبان كرديم. حزن و اندوه را از آن غمّ گويند كه سرور و حلم را مى‌پوشاند و مستور ميكند وَ قَتَلْتَ نَفْساً فَنَجَّيْناكَ مِنَ‌ الْغَمِ‌ طه: 40.

يكنفر را كشتى پس تو را از غصّه و گرفتارى آن نجات داديم.

إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى‌ أَحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ‌ غَمًّا بِغَمٍ‌ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى‌ ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ ... آل عمران: 153. آنگاه كه فرار ميكرديد و بكسى توجّه نمى‌نموديد و پيغمبر از دنبال شما ندايتان ميكرد پس خدا