يوسف: 23. يعنى: زن درها را محكم بست و گفت بيا بآنچه براى تو است.

اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده، در اقرب الموارد گفته تفعيل براى كثرت و مبالغه است.

غُلّ: (بضم غين) طوقى كه بر گردن زنند. در مجمع آمده: «الْغُلُ‌: طَوْقٌ يَدْخُلُ فِي الْعُنُقِ لِلذُّلِّ وَ الْأَلَمِ» يعنى:

طوقى كه براى ذلّت و شكنجه بگردن نهند. در قاموس و اقرب آمده طوقى است كه بگردن يا بدست نهند راغب گويد: غلّ مختصّ است بآنچه با آن مى‌بندند و اعضاء در وسط آن قرار ميگيرد ولى اين با قرآن چندان سازگار نيست كه قرآن اغلال را اغلب درباره گردنها بكار برده‌ وَ أُولئِكَ‌ الْأَغْلالُ‌ فِي أَعْناقِهِمْ‌ رعد: 5.

وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ‌ فِي أَعْناقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ... سبا: 33. در باره فرق سلسله و.

غلّ رجوع شود به «ذرع» و «سلسله».

خُذُوهُ‌ فَغُلُّوهُ‌. ثُمَّ الْجَحِيمَ. صَلُّوهُ‌ حاقّه: 30 و 31. او را بگيريد و مغلول كنيد سپس بآتش اندازيد. غلول (بر وزن علوم): خيانت «غَلَ‌ الرَّجُلُ‌ غُلُولًا: خَانَ» طبرسى رحمه اللّه ذيل آيه 161 بقره فرموده:

اصل غلول از غلل است و آن بمعنى ورود آب بميان درخت است، خيانت را از آن غلول گويند كه بطور مخفى و غير حلال بملك وارد ميشود وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ‌ يَغُلَ‌ ... آل عمران: 161. هيچ پيامبرى را نرسد كه خيانت كند. آيه شريفه در زير بررسى خواهد شد.

غِلّ بكسر غين و غليل: عداوت كينه. مجمع در وجه تسميه آن گفته كه: در سينه ميگردد مثل آب در ميان درختان. وَ لا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا ... حشر: 10. در دلهاى ما براى مؤمنان كينه قرار مده. [اينك چند آيه را بررسى ميكنيم:] 1- وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ‌ يَغُلَ‌ وَ مَنْ‌ يَغْلُلْ‌ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌ آل عمران: 161.

حاشا كه پيغمبرى خيانت كند حال‌