از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند.

احتمال ديگر آنست كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواسته‌اند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بت پرستان مكّه و غيره.

قرآن كريم ناطق است بر اينكه پس از آمدن پيامبران آنانكه ايمان آوردند نجات يافتند و آنانكه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذ باللّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌ يونس:

47.

غُلْب: (بر وزن قفل) جمع غلباء است و غلباء بمعنى باغ انبوه است در اقرب الموارد گويد: «الْغَلْبَاءُ:

الْحَدِيقَهُ الْمُتَكَاثِفَةُ» راغب گفته: اغلب مرد گردن كلفت و غلباء زن گردن كلفت است و غلباء بمعنى باغ انبوه از آن گرفته شده‌ وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلًا. وَ حَدائِقَ‌ غُلْباً. وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا عبس:

29- 31. زيتون، درخت خرما، باغهاى انبوه، ميوه و چراگاه رويانديم.

اين لفظ در قرآن فقط يكبار يافته است.

غليظ: سخت «غَلُظَ الشَّي‌ءُ: اشتدّ و قوي و صعب» وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً نساء: 21. از شما پيمانى محكم گرفته‌اند.

«عذاب غليظ» يعنى عذاب سخت و شديد. وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌ آل عمران:

159. اگر خشن و سنگدل ميبودى حتما از دور تو پراكنده ميشدند.

فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ‌ فتح: 29. محكم شد و بر ساقه‌هاى خود ايستاد. وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ‌ غِلْظَةً توبه: 123. در شما خشونت و تندى احساس كنند.

غلاظ: جمع غليظ عَلَيْها مَلائِكَةٌ