غفران و مغفرت: هر دو مصدراند بمعنى آمرزيدنقالُوا سَمِعْنا وَ
أَطَعْناغُفْرانَكَرَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُبقره:
285. «غُفْرانَكَ»مفعول فعل محذوف است مثل «نَسْئَلُكَغُفْرانَكَ» طبرسى فرموده: علّت نصب بدل بودن از فعل مأخوذ منه است گوئى گفته
شده:
اللَّهُم اغفر لنا غفرانك يعنى: گفتند شنيديم و پيروى كرديم
پروردگارا از تو آمرزش ميطلبيم و بسوى توست بازگشت.
وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِبِإِذْنِهِبقره: 221. غفران فقط يكبار و
مغفرة 28 بار در قرآن مجيد آمده است.
غفّار و غفور: هر دو صيغه مبالغهاند يعنى بسيار آمرزنده و هر دو از
اسماء حسنىاندإِنَّ اللَّهَغَفُورٌرَحِيمٌبقره: 173.وَ أَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِالْغَفَّارِغافر: 42. غفور مجموعا 91 بار
و غفّار چهار بار در كلام اللّه بكار رفته است. در اقرب الموارد گفته: غفّار در
افاده مبالغه از غفور ابلغ است بعلت زيادت حروف و بقولى غفور از حيث كيفيّت مبالغه
است و غفّار از حيث كميّت يعنى غفور آمرزنده گناهان بزرگ و غفّار آمرزنده گناهان
بسيار است.
استغفار: طلب مغفرت.وَ ما كانَاسْتِغْفارُإِبْراهِيمَ
لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ ...توبه: 114.
15. اگر گويند: در اين آيه صحبت از گناه نيست پس علّت آمدن «غفور» چيست؟ گوئيم: شايد علت آن اين
باشد كه شكر سبب مزيد نعمت و آمرزش گناه است بمناسبتوَ اشْكُرُوالفظ غفور بكار رفته است
همچنين است آيات ديگر از اين قبيل.
غفران گناهان
بايد دانست: گناه در حقيقت نيروهاى مخصوصى است كه از مواد بدن
برخاسته و بصورت نيرو بيرون ريختهاند. بعبارت ديگر همانطور كه حرارت اطاق همان
نفت بخارى