«غضّمِنْ صَوْتِهِ وَ بَصَرِهِ» يعنى از صدا و نگاهش كاست. در اقرب
الموارد تخفيف و نگهدارى و شكستن صدا و نگاه گفته است در قاموس تخفيف نگاه آمده
است در نهايه نقل شده: «كَانَإِذَا عَطَسَغَضَصَوْتَهُ» يعنى چون عطسه ميكرد صدايش را آرام مينمود.
مقصود از نقل اقوال اين است كه غضّ بصر بمعنى بستن چشم نيست كه هيچ
چيز را نبيند بلكه كوتاه كردن چشم است و بعبارت ديگر ورانداز نكردن است در نهج
البلاغه خطبه 11 در ضمن دستور حمله بمحمد حنفيّه چنين فرموده:
اين دو آيه درباره نگاه مردان بزنان و زنان بمردان است ولى چنانكه
گفته شد مراد از آن چشم بستن و مثل كور بودن نيست بلكه مراد كوتاه كردن نگاه و عدم
توجّه است بعبارت ديگر يكدفعه با نگاه عادى نگاه ميكنيم مثل نگاه كردن بماشين، خيابان،
ساختمان و اجناس بازار، و يكدفعه