ائمه طاهرين‌اند. لازم است در ربط آيه فوق بآيات سابق كاملا دقت شود.

دوم آيه‌ «وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَ فِي هذا لِيَكُونَ الرَّسُولُ‌ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ ...» حج: 78.

اين آيه نظير آيه گذشته است و خطاب‌ «اجْتَباكُمْ» باشخاص ممتاز است مخصوصا «مِلَّةَ أَبِيكُمْ» كه ابراهيم عليه السّلام پدر ائمه طاهرين بود و او را پدر امّت اسلامى دانستن مجاز و در عين حال بعيد است. مخاطبين بضمير «كم» در پنج دفعه همان امّت وسطاند كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله بر آنها و آنها بر مردم گواه‌اند.

خدا و رسول و مردم با انصاف شاهداند كه در ميان امّت اسلامى كسانى هستند كه شهادت آنها درباره يكدسته سبزى هم مقبول نيست چطور شاهد بر مردم خواهند بود؟ آيا مسخره آميز نيست كه بگوئيم: معاويه‌ها، يزيدها، وليدها، حجاج‌ها، و ...

شاهد بر مردم خواهند بود؟!! آيا اينها در پيشگاه خدا درباره ديگران گواهى داده و خواهند گفت: «هؤُلاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلى‌ رَبِّهِمْ ...» هود: 18. آيا مراد از اشهاد در «يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ» غافر: 51. اينان‌اند؟!!

تتمه سخن‌

بنا بر آنكه گذشت: اين شهادت روز قيامت خواهد بود ولى شهداء بايد در دنيا تحمل شهادت كرده باشند تا در آخرت شهادت بدهند و اگر در دنيا اعمال مردم را نبينند و ندانند چطور در آخرت گواهى خواهند داد؟

مثلا درباره حضرت عيسى كه فرموده‌ «وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ‌ شَهِيداً» و درباره رسول خدا صلى اللّه عليه و آله آمده‌ «وَ جِئْنا بِكَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِيداً» اگر اين دو بزرگوار در دنيا از اعمال امت خويش با خبر نباشند چطور در قيامت گواهى خواهند داد؟! اينجاست كه بايد بگوئيم: شهداء در دنيا حتى پس از مرگ از اعمال‌