خمير شده است.

شهاب: تكّه آتش. (مجمع) ابن اثير و راغب و ديگران شعله آتش گفته‌اند ولى قول مجمع اقوى است‌ «سَآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ‌ بِشِهابٍ‌ قَبَسٍ» نمل: 7. يعنى بزودى از آن آتش بشما خبرى و يا تكّه‌اى از آن مياورم نظير اين آيه است آيه‌ «لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ» قصص: 29. راغب گويد:

جذوه اخگرى است كه پس از تمام شدن شعله باقى ماند.

ايضا شهاب شعله‌هاى مخصوص آسمان است كه از سوختن سنگهاى آسمانى در آسمان بصورت تير شهاب ديده ميشوند چنانكه اهل لغت گفته‌اند.

قرآن درباره راندن شياطين از آسمان كلمه شهاب آورده مثل‌ «إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ‌ شِهابٌ‌ مُبِينٌ» حجر: 18. «إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ‌ شِهابٌ‌ ثاقِبٌ» صافات: 10. «وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً» جنّ: 8. «وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ‌ شِهاباً رَصَداً» جنّ: 9.

از اين آيات روشن ميشود اولا:

شياطين بوسيله شهاب‌ها از آسمان رانده ميشوند ثانيا آن يك امر حادث است و قبلا وجود نداشته است ثالثا شياطين بوسيله شهاب از شنيدن چه صداهائى از آسمان ممنوع شده‌اند؟!! مشروح مطلب را در «جنّ» مطالعه كنيد.

آيا مراد از شهاب در آيات قرآن همين سنگهاى آسمانى است كه با بر خورد بگازهاى جوّ سوخته و متلاشى ميشوند؟! عدّه‌اى كثير از مفسران همين‌ها را دانسته‌اند ولى هيچ دليلى جز آنكه خواهيم گفت. در دست نداريم كه مراد اينها باشند.

شايد آنها شعله‌هائى مخصوص است كه نمى‌بينيم چنانكه شياطين را مشاهده نميكنيم در الميزان ذيل آيه 10 صافات احتمال داده كه اين بيانات امثال است كه حقائق خارج از حسّ‌