«وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ» شفيع اولا و بالذّات مسلوب الاختيار است و گناهكار رو سياه نقشى در اين كار ندارد اين خداست كه شفيع را بشفاعت بر ميانگيزد نه اينكه گناهكار خواسته بكمك شفيع بجنگ خدا بروند و از تصميم خداوندى جلوگيرى كنند.

از طرف ديگر روشن نيست كه همه گناهان مورد شفاعت خواهند بود چنانكه در روايات بعضى از گناهان نام برده شده كه مورد شفاعت نخواهند بود خلاصه شفاعت مورد رجاء و اميد و تحرك است نه موجب تجرّى بگناه.

بعقيده معتزله شفاعت براى مطيعين و توبه كاران است و باعث ترفيع مقام آنها خواهد بود ولى بعقيده اماميّه آن براى گناهكاران اهل ايمان است حديث‌

«ادَّخَرْتُ‌ شَفَاعَتِي‌ لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي».

مورد قبول امّت اسلامى است با اين حديث اين مطلب را بپايان مى‌بريم‌

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‌:

«إِنَّي‌ أَشْفَعُ‌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأُشَفَّعُ‌ وَ يَشْفَعُ‌ عَلِيٌ‌ فَيُشَفَّعُ‌ وَ يَشْفَعُ‌ أَهْلُ بَيْتِي‌ فَيُشَفَّعُونَ‌ وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ‌ شَفَاعَةً لَيُشَفَّعُ‌ فِي أَرْبَعِينَ مِنْ إِخْوَانِهِ كُلٌّ قَدِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ».

(مجمع البيان).

شَفَق: (بفتح ش- ف) سرخى مغرب پس از غروب آفتاب‌ «فَلا أُقْسِمُ‌ بِالشَّفَقِ‌. وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ» انشقاق:

16 و 17. از ائمه طاهرين عليهم السلام نقل است كه شفق را سرخى مغرب فرموده‌اند مالك، شافعى، اوزاعى، و غيره نيز چنين گفته‌اند ولى ثعلب آنرا سفيدى معنى كرده و ابو حنيفه اين را اختيار كرده است، فرّاء گويد: بعضى از عرب را شنيدم ميگفت: اين لباس سرخ است مثل شفق (مجمع).

بقول راغب اشفاق عنايتى است آميخته بخوف چون با «من» متعدى شود معنى خوف در آن ظاهرتر است و چون با «فى» باشد معنى اعتنا در آن آشكارتر ميباشد. طبرسى فرموده:

اشفاق خوف از وقوع مكروه است با احتمال عدم وقوع. «وَ هُمْ مِنَ‌