از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نقل شده كه گويا در جنگ حنين
فرموده:
أَنَا النَّبِيُّ لَا كَذِبْ
أَنَا ابْنُ عَبْدِ
الْمُطَّلِبْ
در جواب اينكه اين نقل با «وَما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ ...»چگونه ميسازد در مجمع فرموده: گروهى گفتهاند آن شعر نيست گروهى ديگر
گويند اين شعر اتفاقى بوده و آنحضرت قصد شعر گفتن نداشته است. در الميزان فرموده:
اين بيت از آنحضرت منقول است و درباره آن زياد بحث كردهاند ولى طرح روايت آسانتر
است از آنكه بگوئيم شعر است يا شعر از روى قصد نيست.
شِعْرى: (بكسر شين) «وَأَنَّهُ هُوَ رَبُالشِّعْرى»نجم: 49. شعراى يمانى ستاره درخشندهايست واقع در صورت فلكى كلب اكبر
كه درخشندهترين ستارگان ثوابت است، نوعا در ماههاى تابستان در جنوب ديده ميشود.
دانشمندان نجوم گويند: فاصله اين ستاره از زمين پانصد هزار برابر
فاصله خورشيد با زمين است و تشعشع آن چهل برابر خورشيد. حجم آن باندازه زمين، وزن
آن باندازه خورشيد، فشردگى ذرات آن پانصد هزار بار از چگالى آب زيادتر است، اگر در
فاصله خورشيد بود. زمين و اهل آنرا مىسوزانيد.
در مجمع هست قوم خزاعه ستاره شعرى را مىپرستيدند لذاست كه قرآن
فرموده: خدا پروردگار شعرى است يعنى خدا را پرستش كنيد نه شعرى را.
ناگفته نماند شعرى نام دو ستاره است: شعراى يمانى، شعراى شامى ولى
ظاهرا مراد اولى است كه آن از دومى درخشندهتر است و بدان علت براى نادانان معبود
واقع گرديده بود.