و در جاى ديگر فرموده: بتها و اغواء شدگان و جنود ابليس همه برو در آتش افتند «فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ. وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ» شعراء: 94 و 95. هكذا تمام آياتيكه نسبت اضلال و اغفال را بشياطين ميدهند.

در اينصورت همانطور كه ملك الموت اعوان و انصار دارد و يك جا آمده‌ «قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ» سجده: 11. و در جاى ديگر فرموده‌ «تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ» انعام: 61. و ميدانيم كه ديگران اعوان ملك الموت‌اند همچنين شيطان نيز جنود و اعوان دارد و از عنوان‌ «جُنُودُ إِبْلِيسَ» بدست ميايد كه تمام ارواح شريره از ابليس كه رئيس آنهاست پيروى ميكنند.

روايات اهل بيت عليهم السلام در اين باره زياد است براى نمونه بسفينة البحار لفظ «بلس» و «شطن» رجوع شود. از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: قسم بخدائيكه محمد صلّى اللّه عليه و آله را بحق فرستاد عفريت‌ها و ابليس‌ها بر مؤمن بيشتر از زنبوران بر گوشت‌اند مؤمن از كوه محكمتر است، كوه را با تبر ميتوان تراشيد ولى مؤمن از دين خود كم نميكند.

لفظ شيطان بانس نيز گفته ميشود.

بانسانهاى دور از حق و متمرّد شيطان اطلاق ميشود در قرآن كريم نيز يافته است مثل‌ «وَ إِذا خَلَوْا إِلى‌ شَياطِينِهِمْ‌ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ» بقره: 14.

ايضا «وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَياطِينَ‌ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ» انعام: 112.

درست است كه در اينگونه موارد شياطين بدون الف و لام عهد است و در شياطين معروف نيز بدون الف و لام آمده است مثل‌ «وَ حَفِظْناها مِنْ كُلِ‌ شَيْطانٍ‌ رَجِيمٍ» حجر: 17. و مثل‌ «نُقَيِّضْ لَهُ‌ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» زخرف: 36. در اينصورت شايد مراد از الشيطان يا الشياطين انسانها باشند بايد در اين باره در آيات دقت بيشتر كرد.

مثلا شايد مراد از «وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطِينُ‌ عَلى‌ مُلْكِ سُلَيْمانَ ...»