يعقوب، يوسف، ايوب. بقول بعضى آنها هيجده نفراند كه در سوره انعام آيه 83- 86. ذكر شده‌اند، و بقولى چهار نفراند: ابراهيم، هود، نوح، محمد عليهم السلام.

ناگفته نماند: حق همان است كه از آيات استظهار كرديم و روايات بيان كرده‌اند. و بايد عزم را در آيه شريعت معنى كرد و اگر تصميم و استقامت معنى كنيم و بگوئيم آن مخصوص بعضى از پيامبران است اين بر خلاف شئون پيامبران ديگر عليهم السلام خواهد بود زيرا پيامبر بى‌ثبات، بى‌ارزش است (نعوذ باللّه) خداوند درباره آنها فرموده: «وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ» صافات: 181.

اگر بگوئى: خداوند درباره آدم فرموده: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ‌ عَزْماً» طه: 115؟

گوئيم: درست است ولى پيامبر بودن آدم اول كلام است و شايد گفت كه در آنحال پيامبر نبوده است اللّه اعلم.

اگر گويند: خداوند فرموده‌ «تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ» بقره:

253؟

گوئيم: صحيح است كه پيامبران بعضى بر بعضى فضيلت دارند ولى اين بر خلاف آنست كه بگوئيم غير از پنج نفر همه فاقد تصميم و ثبات بودند!!.

عِزين: «فَما لِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ. عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ‌ عِزِينَ‌. أَ يَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ» معارج: 36- 38.

عزين جمع عزة بمعنى گروه است در اقرب الموارد گويد: «الْعِزَةُ:

الْعُصْبَةُ مِنَ النَّاسِ» جمع آن عِزَى و عِزُونَ است از اصمعى نقل كرده گويند:

«فِى الدَّارِ عِزُونَ‌» اى اصناف من الناس و از طرطوسى نقل نموده: عزون گروههائى است كه متفرّق بيايند. در مجمع فرموده: «عِزُونَ‌ جماعات فى تفرقه واحدهم‌ عِزَةٌ». همچنين است قول راغب.

مهطع كسى است كه بروى انسان خيره شود و آن درباره نگاه خصمانه است.