أَرْجائِها» حاقة: 17. و در حول عرش ميشوند «وَ تَرَى الْمَلائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ» زمر: 75. ولى فعلا در درون جهان و در حال عروج‌اند چنانكه در «رجا» گذشت و مدّت عروج مدت عمر جهان است.

در كتاب آغاز و انجام جهان ص:

144 تا 147 درباره اين آيه و آيات ديگر بحث كرده عمر زمين و آسمانها را به هيجده ميليارد سال رسانده است.

عرجون: «وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّى عادَ كَالْعُرْجُونِ‌ الْقَدِيمِ» يس: 39.

اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است. عرجون: بند خوشه خرماست كه بعد از قطع خوشه در درخت ميماند و پس از چندى خشكيده و كج شده مثل هلال ميگردد و رنگش نيز زرد است در صحاح و اقرب الموارد و المنجد گويد: «الْعُرْجُونُ‌ أَصْلُ العِذْقِ الذى يعوج و تقطع عنه الشماريخ فيبقى على النخل يابسا».

مراد از آن در آيه ظاهرا حال قمر در اواخر ماه است كه بتدريج كاسته شده تا بصورت بند خوشه خشكيده خرما در ميايد. يعنى براى ماه منازلى قرار داديم كه از لحاظ رؤيت مردم تا بصورت بند خوشه كهنه در آمد. البته اين نسبت برؤيت ما است و گرنه همواره نيمكره قمر رو بآفتاب و روشن است.

عُرّ: (بضمّ و فتح اول) مرضى است جلدى كه سوزش و خارش دارد و بعربى جرب گويند و آن غير از آبله است. اصل آن بمعنى عروض است و جرب را از آن عرّ گويند كه ببدن عارض ميشود بضرر معرّه گويند كه مثل جرب بشخص عارض ميشود «فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ‌ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ» فتح:

25. از آنها بشما ضررى برسد.

«فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ» حجّ: 36. از قربانى بخوريد و قانع و كسى را كه در معرض سؤال قرار گرفته اطعام كنيد. در مفردات گفته: «الْمُعْتَرُّ هو المعترض للسؤال» در الميزان فرموده: قانع فقيرى است كه بآنچه داده‌اى قناعت كند خواه‌