وسوسه او است. راغب گويد: به خيال و جنّ و حادثه بطور استعاره طائف گويند. كه وسوسه شيطانى بدور انسان (در عالم خيال) ميگردد تا اغفالش كند.

در آيه‌ «فَطافَ‌ عَلَيْها طائِفٌ‌ مِنْ رَبِّكَ» قلم: 19. بحادثه و بلا طائف گفته شده، از «عَلَيْها» بنظر ميايد كه بلاى آسمانى بوده است.

طائفة: قسمتى از مردم و قطعه‌اى از شى‌ء است مثل‌ «وَدَّتْ‌ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ» آل عمران: 69. ولى در قرآن بمعناى دوم بكار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه آن دو قول است يكى آنكه طائفه مثل رفقائى است كه از جمله كارشان سفر و طواف در شهرهاست. ديگرى آنكه: طائفه جماعتى است كه با آنها حلقه و دائره‌اى تشكيل ميشود كه بدور آن ميگردند.

«إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ‌ يَطَّوَّفَ‌ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شاكِرٌ عَلِيمٌ» بقره: 158.

آيا اين آيه در تشريع سعى است و يا استحباب آنرا ميفهماند، بنظر الميزان: معبد و شعيره بودن صفا و مروه دلالت دارد كه خدا عبادتى در آنها تشريع فرموده و تفريع‌ «فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ ...» اعلام اصل تشريع سعى ميان صفا و مروه است نه براى افاده ندب و گرنه مناسب بود كه سعى را مدح كند نه اينكه ذمّ آنرا نفى نمايد ... و جمله‌ «مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً ...» مانند تعليل بر تشريع سعى با يك قاعده كلى است و چنين تشريع در قرآن شايع است مثل‌ «ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ» صف: 11. در تشريع جهاد. و «أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ» بقره: 184. در تشريع روزه. و «فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاةِ» نساء: 101. در تشريع قصر (تمام شد).

اين بيان متين و قابل قبول است.

در مجمع فرموده: اين آيه دلالت دارد كه سعى بين صفا و مروه عبادت است و در آن خلافى نيست و آن نزد ما