مؤمنون: 14.

و شايد مراد از آن اصناف باشد چنانكه در نهج البلاغه خطبه اول فرموده:

«ثُمَّ فَتَقَ مَا بَيْنَ السَّمَوَاتِ الْعُلَى فَمَلَأَهُنُ‌ أَطْوَاراً مِنْ مَلَائِكَتِهِ».

كه مراد از اطوار اصناف است معنى آيه: چرا بخدا عظمت قائل نميشويد حال آنكه شما را اصناف متعدد آفريده و آن دليل قدرت و عظمت خداوندى است اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.

طُور: (بضمّ ط) كوه. چنانكه در مجمع و صحاح و غيره آمده‌ «وَ رَفَعْنا فَوْقَكُمُ‌ الطُّورَ» بقره: 63. كوه را بالاى سر شما بلند كرديم اين كلمه ده بار در قرآن مجيد آمده. همه‌اش با الف و لام، فقط در دو محل مجرد و به سينين و سينا اضافه شده: «وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ‌ طُورِ سَيْناءَ» مؤمنون: 20.

«وَ طُورِ سِينِينَ»: تين: 2. و همه درباره طور سيناى موسى عليه السّلام است.

مراد از آن ظاهرا مطلق كوه است و بقولى طور اسم كوهى است كه خدا در آن با موسى مناجات كرد. در اقرب گويد: كوهى است نزديك ايله به سينين و سيناء اضافه ميشود بقيه سخن در «سينا» ديده شود.

«وَ الطُّورِ. وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ. فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ. وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ. وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ. وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ. إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ» طور: 1- 7. راجع باين آيات رجوع شود به «ر ق ق» و «سجر». اگر مراد از كتاب تورات باشد ميتوان گفت كه آن در صحيفه‌هاى سفيدى نازل شده است.

طوع: رغبت. ميل. راغب گويد:

طوع بمعنى انقياد است، طاعت نيز بدان معنى ميباشد ليكن بيشتر در فرمانبرى و اطاعت بكار رود ... «وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌ طَوْعاً وَ كَرْهاً» آل عمران: 83. آنكه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت بخدا تسليم است. «قُلْ لا تُقْسِمُوا طاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ» نور: 53. بگو قسم نخوريد كار جهاد اطاعت شناخته‌اى است. در آيه 81 نساء و 21 سوره محمد