بنظر صاحب كتاب ديوان دين طاء مختصر كلمه طور و هاء مختصر كلمه هدايت است و اين دو حرف نماينده تمام مطالب اين سوره ميباشد و اين كلمه عنوان اين سوره است عنوانى كزان بهتر و جامعتر و مانعتر نيست.

و گفته: موضوع سوره داستان پيغمبرى موسى عليه السّلام است و كوه طور و هدايت شدن وى بجانب آتش كه از قلّه طور بنظر آورد، بعد از آن بطور رفت و خدا با او سخن گفت، بجانب فرعون هدايت شد تا او را هدايت كند ...

در مجمع فرموده: روايت است رسول خدا صلى اللّه عليه و آله يكى از دو پايش را در نماز بلند نگه ميداشت تا رنجش بيشتر باشد خدا نازل فرمود: «طه‌. ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌» از آن ببعد هر دو پايش را بزمين گذاشت. اين از حضرت صادق عليه السّلام نقل است. اين نقل در كشاف نيز آمده است.

در الميزان از تفسير قمى از امام باقر و امام صادق عليهما السلام نقل است كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله چون نماز ميخواند بر انگشتان دو پايش ميايستاد تا ورم كردند خداوند نازل فرمود:

«طه‌ (بلغت طىّ يا محمد) ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌. إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌» فرموده در كافى و احتجاج و در المنثور نيز نظير اين منقول است.

ناگفته نماند: اگر طه نام آنحضرت باشد تسميه از جانب خداست و گرنه قبلا چنين نامى براى آنحضرت معلوم نبود و بايد ديد اين لفظ چه معنائى دارد كه خدا آنحضرت را با آن ناميده و اگر اشاره بطور و هدايت باشد ميشود گفت: منظور آنست اى رسول حق طور و هدايت موسى را ببين كه چطور بالاخره موسى موفق شد، بدان كه قرآن براى مشقت تو نيست بلكه تذكارى است تو هم بالاخره در ترويج آن موفق خواهى بود و اللّه اعلم. بقيه مطلب در «عسق» است.

طهر: (بر وزن قفل) پاكى. ارباب لغت گفته‌اند: «طَهُرَ طُهْراً و طُهُوراً و طَهَارَةً: ضد نجس».

«فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحِيضِ‌