طفق: شروع كردن. و آن مختص باثبات است و «ما طفق» گفته نميشود «رُدُّوها عَلَيَ‌ فَطَفِقَ‌ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ» ص: 33. يعنى آنها را نزد من بر گردانيد پس شروع كرد بدست كشيدن بر ساقها و گردنهاى آنها.

«وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ» اعراف: 22، طه: 121. شروع كردند بر عورت خويش از برگ درختان باغ مى‌چسباندند. اين لفظ تنها سه بار در قرآن يافته است.

طفل: بچه. راغب گويد: طفل تا وقتى گفته ميشود كه فرزند، بدنش نرم باشد. در مجمع فرموده: «الطِّفْلُ‌:

الصَّغِيرُ مِنَ النَّاسِ» در اقرب گويد:

بكوچك هر چيز طفل گويند «هو يسعى لى فى‌ أَطْفَالِ‌ الحَوَائِجِ» يعنى او در حاجتهاى كوچك براى من تلاش ميكند. قاموس نيز معنى اولى آنرا مثل اقرب گفته است.

«وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ‌ طِفْلًا» حج:

5. طفل در واحد و جمع بكار ميرود كه آن اسم جنس و در اصل مصدر است در آيه‌ «أَوِ الطِّفْلِ‌ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلى‌ عَوْراتِ النِّساءِ» نور: 31. و نيز در آيه فوق جمع بكار رفته است.

بعضى در آيه اول «نخرج كل واحد منكم» گفته‌اند. جمع آن اطفال است‌ «وَ إِذا بَلَغَ‌ الْأَطْفالُ‌ مِنْكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا» نور: 59. اين كلمه فقط در آيات فوق و آيه 67 غافر آمده است.

در نهايه گفته: طفل بمعنى بچه است بر پسر و دختر و جمع اطلاق ميشود.

طلب: خواستن. گرفتن راغب آنرا جستجو از وجود شى‌ء گفته است‌ «أَوْ يُصْبِحَ ماؤُها غَوْراً فَلَنْ تَسْتَطِيعَ لَهُ‌ طَلَباً» كهف: 41. يا آبش در زمين فرو رود ديگر ابدا بطلب و اخذ آن راهى نيابى.

درباره: «يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ‌ حَثِيثاً» اعراف: 54. به «حثث» و درباره‌ «ضَعُفَ‌ الطَّالِبُ‌ وَ الْمَطْلُوبُ‌» حج: 73. به «ذباب» رجوع شود.

طالوت‌: نام فرماندهى است كه بر بنى اسرائيل از طرف خدا بواسطه‌