در صافى ذيل «رَبُالْمَشْرِقَيْنِ ...»از احتجاج نقل شده كه از امير-
المؤمنين عليه السّلام از اين آيه سؤال شد فرمود: مشرق زمستان عليحده و مشرق
تابستان عليحده است آيا اين را از قرب و بعد آفتاب نميدانى؟ و فرمود امّا قول
خداوند «بِرَبِالْمَشارِقِوَ الْمَغارِبِ»براى آفتاب سيصد و شصت برجى است كه
هر روز از يكى طلوع و در ديگرى غروب ميكند ...» صحت حديث معلوم نيست و در آن تغيير تدريجى محل طلوع و غروب آفتاب در
نظر است.
شرك: (بفتح-
ش) و شركت و مشاركت بمعنى شريك شدن است.
كسيكه در كارى يا در چيزى با ديگرى سهيم استوَ لَمْ يَكُنْ لَهُشَرِيكٌفِي الْمُلْكِفرقان: 2. در حكومت و تدبير عالم
شريكى نداشته است. مراد از آن شريك مستقل است و گرنه خدا براى تدبير عالم
واسطههائى از فرشته و غير آن آفريده است.
شرك (بكسر شين) اسم است يعنى عمل شرك چنانكه در صحاح و قاموس و اقرب
آمده است و نيز بمعنى شريك و نصيب آمده و آنرا در آيهأَمْ لَهُمْشِرْكٌفِي السَّماواتِ ...فاطر: 40- احقاف: 4. نصيب و بهره
گفتهاند.
يا بُنَيَّ لاتُشْرِكْبِاللَّهِ إِنَالشِّرْكَلَظُلْمٌ عَظِيمٌلقمان: 13. يعنى شرك ظلم بزرگى است.
مشرك كسى است كه براى خدا شريك قرار بدهد چنين شخصى قابل آمرزش نيست
مگر آنكه در دنيا توبه كندإِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْيُشْرَكَبِهِ وَ يَغْفِرُ ما
دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُنساء: 48 و 116. در اينجا لازم است چند مطلب بررسى شود:
اقسام شرك
شرك اقسامى دارد.
1- شرك
در خلقت، مثل عقيده ايرانيان قديم كه خيرات را از يزدان و شرور را از اهريمن
ميدانستند و ميگفتند: يزدان اهريمن را آفريد سپس