نقل شده كه هاشم غير امامى را كافر دانسته و ابو الخطاب گفته كفر او در صورت قيام حجت و دليل است، و محمد بن مسلم گفته: اگر ولايت را نداند و انكار نكند كافر نميشود بالاخره مطلب را پيش امام صادق عليه السّلام آورده‌اند و هاشم متوجه شده كه امام عليه السّلام ميخواهد در عقيده محمد بن مسلم باشند يعنى اگر كسى امامت نداند و انكار نكند كافر نميشود.

اما اينكه اگر كسى اختلاف مردم را بداند مستضعف نيست در كافى باب مستضعف و معانى الاخبار و غيره احاديثى در اين باره نقل شده از آنجمله در كافى باب فوق الذكر از ابن مسكان از ابى بصير از حضرت صادق عليه السّلام منقول است:

«مَنْ عَرَفَ اخْتِلَافَ النَّاسِ فَلَيْسَ‌ بِمُسْتَضْعَفٍ‌».

در نهج البلاغه خطبه 187 فرموده:

«وَ لَا يَقَعُ اسْمُ‌ الِاسْتِضْعَافِ‌ عَلَى مَنْ بَلَغَتْهُ الْحُجَّةُ فَسَمِعَتْهَا أُذُنُهُ وَ وَعَاهَا قَلْبُهُ».

بقيه مطلب در «كفر» ديده شود.

ضغث: بفتح (ض) مخلوط كردن «ضَغَثَ‌ الْحَدِيثَ‌ ضَغْثاً: خَلَطَهُ» چنانكه در صحاح و اقرب گفته. و آن بكسر (ض) دسته علف خشك، دسته تركه يا تركه نرم يا دسته ريحان و امثال آن است و نيز بمعنى امر مختلط و حديث مختلط است چنانكه اقرب الموارد بمعنى اخير تصريح كرده.

«وَ خُذْ بِيَدِكَ‌ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ» ص: 44. يعنى دسته علف خشك يا تر كه بر گير و با آن بزن و نقض عهد مكن اين مطلب در «ايوب» گذشت.

«قالُوا أَضْغاثُ‌ أَحْلامٍ وَ ما نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلامِ بِعالِمِينَ» يوسف: 44.

اضغاث جمع ضغث بمعنى دسته‌ها و مختلطها است و احلام جمع حلم (بر وزن عنق و قفل) بمعنى خواب پريشان است اضافه اضغاث به احلام بمعنى «من» ميباشد يعنى «اضغاث من احلام» و الف و لام احلام عهد ذكرى و اشاره باضغاث و احلام ما قبل است يعنى گفتند: آميخته‌هائى است از خوابهاى پريشان و ما بتعبير چنين‌