كه بمعابد يهود صلوات گويند كه در آيه: «لَهُدِّمَتْصَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَصَلَواتٌوَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ»حج: 40. آمده است و در «بيع» گذشت در مجمع فرموده: اصل آن صلوه است (بر وزن عروه) در تعريب صلوة
شده. در اقرب الموارد گويد:
اصل آن در عبرى صلوتا است. امام صادق عليه السّلام صلوات را بضم صاد
و لام خواندهاند بمعنى حصون و بناهاى مرتفع.
ملازمت و دخول بآيات قرآن مناسب است «فَسَوْفَيَدْعُوا ثُبُوراً. وَيَصْلىسَعِيراً»انشقاق: 11 و 12. بزودى وا هلاكا گويد و ملازم آتش مشتعل گردد. «سَيَصْلىناراً ذاتَ لَهَبٍ»مسد: 3.
بآتش شعلهدار ملازم ميشود.
«اصْلَوْهَاالْيَوْمَ بِما كُنْتُمْ
تَكْفُرُونَ»يس:
64. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد.«ثُمَّالْجَحِيمَصَلُّوهُ»حاقه: 31.
سپس او را ملازم جحيم كنيد.
صال: (اسم فاعل) ملازم و داخل «إِلَّامَنْ هُوَصالِالْجَحِيمِ»صافات:
163.
اصطلاء: گرم شدن با آتش «لَعَلِّيآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ
لَعَلَّكُمْتَصْطَلُونَ»قصص: 29.
شايد از آن خبرى بياورم يا تكهاى از آتش كه شايد گرم شويد. همچنين است آيه 7 سوره
نمل.
صمت: «سَواءٌعَلَيْكُمْ أَ
دَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْصامِتُونَ»اعراف: 193. صمت بفتح (ص) بمعنى سكوت است يعنى:
يكسان است بر شما چه آنها را بخوانيد و چه ساكت باشيد.