اينصورت پوچ و بى اثر خواهد بود «مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عاصِفٍ لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى‌ شَيْ‌ءٍ» ابراهيم: 18.

ولى با در نظر گرفتن ايمان هر كار شايسته كه مطابق با موازين عدل و انصاف است مورد رضاى خدا و مشمول عموم‌ «الصَّالِحاتِ» است خواه در شرع بالخصوص تعيين شده باشد يا نه.

هر كاريكه در آن حرام نداشته و مطابق عدل و انصاف باشد و صلاح را نيز دارا باشد با استفاده از عموم‌ «الصَّالِحاتِ» ميتوان انجام داد.

صالح: از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده، و از حيث زمان بعد از نوح و قبل از ابراهيم است.

اين رسول گرامى بر قوم ثمود مبعوث گرديد كه قومى بت‌پرست بودند چنانكه از قولش‌ «يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ ...» اعراف: 73.

و از كلام قومش‌ «أَ تَنْهانا أَنْ نَعْبُدَ ما يَعْبُدُ آباؤُنا ...» هود: 62. روشن ميشود. تفصيل حالات قوم ثمود و محل سكونت آنها و كيفيّت و حقيقت عذابشان در «ثمد» گذشت.

مشروح احوال اين پيامبر عظيم- الشأن و گفتگوهايش با قوم نافرمان در سوره اعراف آيات 73- 79، هود آيات: 61- 68، شعراء آيات: 142- 159، نمل آيات: 45- 53. مذكور است.

صالح هر چه بيشتر تبليغ كرد در قوم خويش گوش شنوا نيافت گفتند:

وجود تو و پيروانت براى ما مايه شومى است. تصميم گرفتند او و خانواده‌اش را شب هنگام بكشند (نمل: 47- 49) گفتند: تو جادو زده‌اى. تو مثل مائى چه مزيتى دارى تا پيامبر شوى؟

(شعراء 153- 154) گفتند: پيش از اين اميدها از تو داشتيم آيا ما را از آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند منع ميكنى؟! (هود: 62).