responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 4  صفحه : 111

نامه‌هاى اعمال است. صحف 8 بار در قرآن آمده. صحائف كه جمع ديگر آن ميباشد در كلام اللّه بكار نرفته است.

صاخه: «فَإِذا جاءَتِ‌ الصَّاخَّةُ. يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ» عبس: 33 و 34.

صاخّة بنقل صحاح قاموس، اقرب، فريادى است كه از شدت گوش را كر ميكند. آن از اسماء قيامت است يعنى:

چون فرياد شديد گوش خراش آيد آنروز شخص از برادرش ميگريزد ...

اين همان است كه در آيات ديگر با صيحه تعبير آمده‌ «إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ» يس: 53. «يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ» ق: 42. اللهم نعوذ بك من عذابك و هوانك.

صخر: سنگ سخت. در اقرب بزرگى را نيز قيد ميكند. واحد آن صخره است‌ «وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ» فجر: 9. قوم ثمود كه سنگها را در وادى بريدند و تراشيدند مثل‌ «وَ كانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً آمِنِينَ» حجر: 82.

«أَ رَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنا إِلَى‌ الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ» كهف: 63. مراد از الصخره سنگ معهود است. ايضا آن در آيه 16 لقمان آمده است اين لفظ فقط در سه مورد فوق در قرآن بكار رفته است.

صدد: بعقيده راغب، صد و صدود گاهى بمعنى اعراض و انصراف و گاهى بمعنى منع و بر گرداندن است يعنى هر دو لازم و متعدى است.

بعقيده مجمع، صحاح، قاموس و اقرب، صدود لازم است بمعنى اعراض ولى صد لازم و متعدى هر دو ميايد راغب آنرا بقول نسبت ميدهد.

فعل آن در صورت لازم بودن از نصر ينصر و ضرب يضرب و در صورت متعدى بودن فقط از نصر ينصر آمده است (اقرب). ضمنا قول راغب درباره متعدى بودن صدود مورد تصديق قرآن نيست كه صدود فقط يكبار در قرآن آنهم لازم است گرچه راغب متعدى گفته و آن اين‌

نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 4  صفحه : 111
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست