كودكى كه باحتلام نرسيده. در اقرب از جمله معانى آن گويد، طفليكه از
شير باز گرفته نشده. «قالُواكَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ
كانَ فِي الْمَهْدِصَبِيًّا»مريم: 29.
33. يعنى
خدا، اگر حيله زنان را از من بر نگردانى بآنها ميل كرده از جاهلان ميگردم.
«يايَحْيى خُذِ الْكِتابَ
بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَصَبِيًّا»مريم: 12. حكم را در مجمع نبوّت گفته است. مؤيّد آن آيه «قالَإِنِّي عَبْدُ اللَّهِ
آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا»مريم: 30. است كه عيسى در حين
ولادت گفت: خدا مرا كتاب داده و پيامبرم كرده است. اين دو آيه صريحاند كه پيامبرى
در كودكى هم بشخص اعطا ميشود.
امام جواد عليه السّلام در حدود هفت سالگى بامامت رسيد و امام زمان
عليه السّلام در حدود پنج سالگى. و اين عجيب نيست و مورد تصديق قرآن مجيد ميباشد.
طبرسى در ذيل آيه
«... وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَصَبِيًّا»از عياشى
از على بن اسباط نقل ميكند: در اثناى سفر مصر وارد مدينه شدم، محضر ابو جعفر محمد
بن على الرضا عليه السّلام آمدم كه پنج ساله بود، در قيافهاش دقت ميكردم كه پيش
ياران مصرى توصيفش كنم، بمن نگاه كرد فرمود يا على رويه خدا در امامت رويه او در
نبوّت است.
فرموده: «وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ
آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً»و فرموده «وَآتَيْناهُ الْحُكْمَصَبِيًّا»جايز كه حكم در سن چهل سالگى و جايز است در كودكى داده شود.
صحبت:رفاقت. ملازمت.
صاحب يعنى رفيق ملازم. راغب گويد آن در عرف بكسى اطلاق ميشود كه
ملازمتش زياد باشد. «ياصاحِبَيِالسِّجْنِ أَ أَرْبابٌ
مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ»يوسف: 39. «مَااتَّخَذَ