فرموده است كه روزه نوعى حبس و منع نفس است ...

«فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ» احقاف: 35. اين صبر همان سعه صدر و استقامت در راه حق است.

«وَ الصَّابِرِينَ‌ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ» بقره: 177.

اصطبار: خويشتن را وادار كردن بصبر است‌ «فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبادَتِهِ» مريم: 65.

مصابره: را غلبه در صبر گفته‌اند (كشاف- اقرب) «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» آل عمران: 200.

گفته‌اند: يعنى اى اهل ايمان در راه خدا صبر كنيد و بدشمنان در صبر بر جهاد غلبه كنيد و از آنها صابرتر باشيد و سرحدات خويش را حفظ كنيد بنا بر آنكه‌ «رابِطُوا» بمعنى مرابطه باشد. ولى معنى جامع و واسع آيه در «ربط» گذشت.

در تفسير عياشى از حضرت صادق عليه السّلام نقل است‌

«... اصْبِرُوا عَلَى الْفَرَائِضِ‌ وَ صابِرُوا عَلَى الْمَصَائِبِ‌ وَ رابِطُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ».

روايات ديگرى نيز در همان كتاب و مجمع و غيره نقل شده است.

صبّار: مبالغه است بمعنى شديد الصبر. راغب گويد: آن بكسى گفته ميشود كه نوعى تكلّف و مجاهدت (در صبر) داشته باشد. «وَ مَزَّقْناهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِ‌ صَبَّارٍ شَكُورٍ» سباء: 19. يعنى هر آنكه داراى مجاهدت در صبر و بسيار حقشناس باشد براى او در اين گفتار آيات و عبرتهائى است. اين كلمه چهار بار در قرآن آمده و همه در قالب آيه فوق.

«وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِينَ» بقره: 45. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ‌ الصَّابِرِينَ‌» بقره: 153.

مراد از صبر خويشتن دارى است سبب توفيق دو چيز است: توجه بخدا