مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً».

بموجب اين دو آيه وارث شخص متوفّى فقط ارحام اوست نه ديگران و در ميان ارحام هم بعضى از بعض ديگر برتر است و با وجود ارحام نزديك ارحام ديگر ارث نمى‌برند مثلا با وجود اولاد، فرزندان اولاد و با وجود برادران برادر زادگان ارث نمى‌برند مؤمنين و مهاجران و غيرهم با آنكه دوست و رفيق و برادر پيمانى شخص‌اند باز حقّى در ارث ندارند مگر آنكه بطور احسان چيزى بآنها داده شود و اينكه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بالاتر از خود مؤمنان بر آنهاست و زنانش مادران مؤمنين‌اند اينها هيچ يك سبب ارث نميشوند و تركه فقط مال ارحام است.

در الميزان از درّ المنثور نقل ميكند كه ابن عباس گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله ميان صحابه برادرى افكند و گفت كه بعضى از بعضى ارث ببرند تا اين آيه نازل شد «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ‌ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ» و توارث با نسب بر قرار گرديد.

در مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه با برادرى ارث مى‌بردند (تا آيه آنرا نسخ كرد).

الميزان ذيل آيه دوم ميگويد: اين آيه توارثى را كه در صدر اسلام بوسيله هجرت و موالات در دين بود نسخ ميكند.

اهل بيت عليهم السلام با آيه‌ «أُولُوا الْأَرْحامِ‌» آنطور كه گذشت فتوى داده‌اند در صافى از كافى نقل ميكند چون يكى از غلامان آزاد كرده على عليه السّلام فوت ميكرد و وارث داشت امام چيزى از تركه او اخذ نميكرد و ميفرمود: «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ‌ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ».

رحمة: مهربانى‌ «وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ‌ الرَّحْمَةِ» اسراء: 24.

بال تواضع را براى آنها از روى مهربانى بخوابان. «وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً» روم: 21.

راغب ميگويد: رحمت مهربانى و رقتّى است كه مقتضى احسان است‌