كشاف و الميزان‌ «يَذْرَؤُكُمْ» را تكثير گفته‌اند يعنى شما را در آن جعل و بوسيله نسل، زياد ميكنند. طبرسى اين معنى را از زجّاج و فرّاء نقل ميكند.

از قاموس نقل شد كه تكثير يكى از از معانى ذرء است.

ذرّيّة: فرزند. نسل. در مجمع ذيل آيه 124 بقره ميگويد: ذرّيّه و نسل و ولد نظير هم‌اند و در اصل آن چهار مذهب است ذرء، ذرّ، ذرو، ذرى.

در اقرب الموارد ميگويد: ذرّيّه كه بضم و فتح و كسر ذال خوانده ميشود بمعنى نسل است و اصل آن ذرّيئه بوده همزه را بياء قلب و در هم ادغام كرده‌اند جمع آن ذرّيّات و ذرارى است. «وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ‌» غافر: 8.

در صحاح ميگويد: ذرء بمعنى آفريدن است و بنسل جن و انس از همين جهت ذريّه گفته‌اند. قاموس نيز آنرا نسل گفته اعم از نسل انس يا جن. بعقيده راغب ذريّه در واحد و جمع بكار ميرود و اصل آن جمع است. در اينصورت بايد گفت:

ذرّيّات و ذرارى جمع بجمع‌اند. ولى از اقرب نقل شد كه ذريّه مفرد است.

«رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ‌ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً» آل عمران: 38 پروردگارا از جانب خودت براى من نسل و فرزند پاكى عطا فرما. «وَ لَهُ‌ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفاءُ» بقره:

266 از ذرّيه در اينجا جنس اراده شده لذا وصفش جمع آمده است همچنين در آيه‌ «فَما آمَنَ لِمُوسى‌ إِلَّا ذُرِّيَّةٌ مِنْ قَوْمِهِ عَلى‌ خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِمْ ...» يونس: 83 و در آيات ديگر نيز چنين است [.] در اينجا لازم است چند آيه را بررسى كنيم:

1- «وَ تِلْكَ حُجَّتُنا آتَيْناها إِبْراهِيمَ عَلى‌ قَوْمِهِ‌ ... وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ كُلًّا هَدَيْنا وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ‌ ذُرِّيَّتِهِ‌ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ وَ أَيُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسى‌ وَ هارُونَ‌ ... وَ زَكَرِيَّا وَ يَحْيى‌ وَ عِيسى‌ وَ إِلْياسَ كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ» انعام: 83- 85.

ضمير «ذُرِّيَّتِهِ» در ظاهر به ابراهيم عايد است زيرا جمله‌ «وَ نُوحاً هَدَيْنا