(اقرب) صحاح آنرا قتل گفته و گويد اصل آن سنگ زدن است. راغب ميگويد: رِجَام بمعنى سنگها و رَجْم زدن با سنگ و مرجوم بمعنى سنگ زده است. «وَ لَوْ لا رَهْطُكَ‌ لَرَجَمْناكَ‌» هود: 91. يعنى اگر عشيره تو نبود تو را با سنگها ميكشتيم بعضى‌ها آنرا فحش و شتم گفته‌اند.

نظير اين جمله در سوره مريم آيه 46. درباره گفتگوى آزر با ابراهيم و نيز در آيه 18 يس و 20 كهف آمده است و ظاهرا در گذشته اين سخن درباره مطلق قتل و كشتن در زير سنگباران بكار ميرفته است.

«وَ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَنْ‌ تَرْجُمُونِ‌» دخان: 20. اين سخن قول موسى است در مقابل فرعونيان و ظاهرش همان سنگ زدن و قتل است. راغب ميگويد: رجم بطور استعاره بر نسبت گمان و توهم و فحش و طرد اطلاق ميشود. احتمال دارد كه مراد همان نسبت باشد يعنى بخدا پناه بردم كه مرا بدروغ نسبت بدهيد بعضى گفته‌اند مراد شتم است (مجمع).

«فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ‌ الرَّجِيمِ‌» نحل: 98. رجيم از اوصاف شيطان و جمعا شش بار در قرآن آمده است و آن بمعنى مَرْجُوم و رانده شده است.

راغب آنرا مطرود از خيرات و از منازل ملائك و طبرسى مطرود از آسمان و زده شده با شهابها و از بعضى مرجوم بلعنت نقل كرده است.

ناگفته نماند: مطرود از خيرات و مطرود از رحمت خدا مراد است.

«وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ‌ رَجْماً بِالْغَيْبِ» كهف: 22. از راغب نقل شد كه رجم بطور استعاره بر ظن اطلاق ميشود در صحاح آمده:

رجم آنست كه شخص روى گمان سخن گويد. در اقرب گويد: «الرَّجْمُ‌ أَنْ يُتَكَلَّمَ بِالظَّنِّ» يعنى از روى گمان و خيال ميگويند كه پنج نفر بودند ششمى سگشان بود.

رجوم: «وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً