رجز است و شايد رجز و رجس يك چيزاند و سين به زاء بدل شده است.

«وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ‌ رِجْساً إِلَى‌ رِجْسِهِمْ‌» توبه:

125. اما آنانكه در قلوبشان مرض است پليدى بر پليدشان افزود. «كَذلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ‌ الرِّجْسَ‌ عَلَى الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ» انعام: 125.

«إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ‌ رِجْسٌ‌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ» مائده: 90.

در قرآن مجيد چيزها و كارهائيكه با رجس توصيف شده بقرار زير است:

خمر، قمار، بت‌ها: ازلام (مائده:

90) ميته، خون، گوشت خوك (انعام: 145).

«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ‌ الرِّجْسَ‌ أَهْلَ الْبَيْتِ» احزاب: 33. رجوع شود به «اهل» بنظر ميايد كه آن در آيه مصدر است گر چه مصدر آن را رجاسة گفته‌اند.

رجع: رجوع و رجعى بمعنى بر گشتن و برگرداندن لازم و متعدى هر دو آمده است همچنين است رُجْعَان (بضم اول) و مرجع كه مصدر ميمى است (اقرب).

«فَرَجَعَ‌ مُوسى‌ إِلى‌ قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً» طه: 86. موسى خشمگين و اندوهناك بقوم خويش برگشت.

«فَإِنْ‌ رَجَعَكَ‌ اللَّهُ إِلى‌ طائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَداً» توبه: 83. رجوع در اين آيه متعدى بكار رفته يعنى: اگر خدا تو را بسوى گروهى از منافقين برگرداند و از تو براى خروج بجنگ اجازه بخواهند بگو: هرگز با من خارج نخواهيد شد. همچنين است آيه‌ «فَرَجَعْناكَ‌ إِلى‌ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُها» طه: 40.

«ذلِكَ‌ رَجْعٌ‌ بَعِيدٌ» ق: 3. «إِنَّهُ عَلى‌ رَجْعِهِ‌ لَقادِرٌ» طارق: 8. رجع در آيه اول لازم و در دوّمى متعدى است.

تراجع بين الاثنين است‌ «فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ‌ يَتَراجَعا» بقره: 230.

«وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ‌ تُرْجَعُونَ‌» بقره: 245. در بسيارى از