62. «سُنَّتَ‌ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ» غافر: 85.

سنة رسول طريقه اوست جمع سنّت سنن است‌ «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ‌ سُنَنٌ‌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ» آل عمران:

137. مراد از سنن در آيه‌ «وَ يَهْدِيَكُمْ‌ سُنَنَ‌ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ» نساء: 26. سنت ها و طريقه‌هاى انبياى سلف است و در آيه اول مراد از آن عذاب و هلاك مى‌باشد.

«فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ‌ الْأَوَّلِينَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‌ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‌ اللَّهِ تَحْوِيلًا» فاطر: 43. اين تعبير با مختصر تفاوت در آيه 77 اسراء و 62 احزاب و 23 فتح نيز آمده و همه درباره اهلاك و تعذيب كفّار است و روشن ميكند كه رويه خدا تغيير ناپذير است راغب بعضى از آنها را باصول شرايع حمل كرده ولى آيات در آن زمينه نيستند گرچه اصول شرايع نيز يكسان است.

در «حول» از الميزان نقل شد كه تبديل آنست عافيت و نعمت بجاى عذاب گذاشته شود و تحويل آنست كه عذاب مثلا از قوم مستحق بقوم غير مستحق انتقال يابد.

مسنون: «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ‌» حجر: 26.

اين تعبير در آيات 28 و 33. اين سوره نيز آمده است.

مسنون را ريخته شده (مصبوب) و متغيّر و مصوّر معنى كرده‌اند. در مجمع فرموده: مسنون بمعنى مصبوب است از «سَنَنْتُ‌ الْمَاءَ عَلَى وَجْهِهِ» آب را بصورت او پاشيدم و بقولى بمعنى متغيّر است و سيبويه آنرا مصور گفته است. زمخشرى آنرا مصور، راغب متغيّر و جوهرى هموار، متغيّر بدبو و مصوّر گفته است.

ابن اثير در نهايه گويد: درباره بول اعرابى در مسجد آمده:

«فَدَعَا بِدَلْوٍ مِنْ مَاءٍ فَسَنَّهُ‌ عَلَيْهِ».

يعنى دلوى آب خواست و بر آن ريخت و در حديث ابن عمر آمده: «كَانَ‌ يَسُنُ‌ الْمَاءَ عَلَى وَجْهِهِ»: آبرا بصورت‌