يعنى آيا آنمرد مرا ميكشد حال آنكه شمشير مشرفى و نيزه كبود سنان
همچون دندان غولها همخوابه من و در كنار من است.
در اين شعر سنان نيزه بدندان غول تشبيه شده حال آنكه كسى غول را
نديده است ولى چون نيش غول در اذهان مجسّم است، آن مصحح تشبيه است اين شعر در مجمع
ذيل آيه فوق و نيز در كتاب مطول تفتازانى مذكور است.
رأفة: «وَلا تَأْخُذْكُمْ بِهِمارَأْفَةٌفِي دِينِ اللَّهِ»نور: 2. صحاح و اقرب الموارد، و
طبرسى در ذيل آيه 143 بقره رأفة را رحمت شديد گفتهاند و آن يكى از دو معنى قاموس
است.
ولى راغب آنرا رحمت و مهربانى مطلق گفته. در الميزان ذيل آيه 143
بقره ميگويد: فرق ما بين رأفت و رحمت با آنكه هر دو در معنى شريكند آنست كه رأفت
مخصوص بكسى است كه مبتلى و گرفتار باشد ولى رحمت اعمّ است بمبتلى و غير آن.
ابن اثير در نهايه رأفت را اخصّ گرفته و گويد: رحمت هم در شيىء محبوب
آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است.
خلاصه آنكه فرق ميان آندو در شدّت و ضعف و يا در گرفتار و غير گرفتار
است. و نسبت ميان آندو اعمّ و اخص مطلق است. ولى بنظر ميايد كه فرق دوم بهتر است.
و آيهايكه در ابتداء نقل شد مؤيد اين سخن است زيرا مرد و زن زناكار
آنگاه كه تازيانه زده ميشوند گرفتار و در مصيبتاند لذا فرموده «وَلا تَأْخُذْكُمْ بِهِمارَأْفَةٌ».
رَءُوفٌ:از اسماء حسنى است و يازده بار در قرآن مجيد آمده است.
دو بار تنها و نه بار توأم با رحيم «وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ اللَّهُرَؤُفٌبِالْعِبادِ»آل عمران: 30. همچنين آيه 207
بقره.