من اسبان را دوست ميدارم و آن براى ياد پروردگار است. (پيوسته بآنها تماشا ميكرد) تا آفتاب غروب كرد. گفت اسبان را پيش من بر گردانيد و چون بر گرداندند شروع كرد بساق و گردنهاى آنها دست ميكشيد.

اينكه گفته شد كاملا طبيعى و قابل قبول است بقولى مراد از «عن» «على» و ذكر بمعنى نماز است يعنى:

من دوست داشتن اسبان را بر نماز ترجيح دادم. و بقولى مراد از «رُدُّوها» بر گرداندن آفتاب است يعنى بملائكه دستور داد كه آفتاب را بر گردانند تا نماز قضا شده را در وقت آن بخواند بروايتى در «فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ» سليمان و اصحابش بساقها و گردنهاى خود دست كشيدند و آن وضوى آنها بود تا نماز بخوانند و بقولى شروع كرد گردنها و ساقهاى اسبان را با شمشير ميزد كه مانع نماز او شده بودند معلوم نيست آن زبان بسته‌ها چه تقصيرى داشته‌اند؟!! بعضى از بزرگان فرموده تماشاى اسبان و نماز هر دو عبادت بود و عبادتى او را از عبادت ديگر باز داشت ولى او نماز را ترجيج ميداد. احتمالات غير از اينها نيز گفته‌اند ولى تنها آنچه گفته شد قابل قبول است.

قصه جسد

«وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ‌ وَ أَلْقَيْنا عَلى‌ كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ. قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ» ص:

34 و 35. در همين سوره آيه 24 درباره امتحان داود است‌ «... وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ».

معنى آيه فوق چنين است: سليمانرا امتحان كرديم و پيكر بيجانى بتخت وى افكنديم سپس توبه آورد و گفت پروردگارا مرا بيامرز و مرا سلطنتى ده كه بهيچ كس از پس من ميسّر نباشد كه تو بسيار بخشنده‌اى.

ظاهر آيه نشان ميدهد كه جسدى بتخت سليمان انداخته شده و سليمان‌