اگر درباره گناهان مردم كه دانسته و از روى علم گناه ميكنند دقّت كنيم خواهيم ديد علت ارتكاب گناه يكى از سه چيز فوق است.

سُلَيْمَان‌: از انبياء معروف بنى اسرائيل، نام مباركش هفده بار در قرآن ذكر شده و پسر داود نبى است حالات و قصه‌هايش در كلام اللّه مجيد بسيار و بتصريح آيه ذيل پيامبر صاحب وحى است‌ «وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ عِيسى‌ وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَيْمانَ‌ وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً» نساء:

163.

ما ابتدا ثناء خداوند را نسبت باو و ايضا قصص او را در قرآن بررسى كرده سپس بافسانه‌هائيكه درباره آنحضرت آمده اشاره خواهيم كرد.

1- او پيامبرى است صاحب وحى و در رديف سائر پيامبران چنانكه از آيه سابق روشن شد، گرچه شريعت مستقل نداشته و مروّج احكام تورات بود. وى هدايت يافته خدا بود «وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ‌ ...» انعام: 84. خداوند بوى علم و حكمت آموخته بود «فَفَهَّمْناها سُلَيْمانَ‌ وَ كُلًّا آتَيْنا حُكْماً وَ عِلْماً ...» انبياء: 79. او زبان پرندگان را ميدانست و از قضيه وادى نمل كه از سخن گفتن مورچه خبر داد بدست ميايد كه زبان حشرات را نيز ميدانسته‌ «وَ وَرِثَ‌ سُلَيْمانُ‌ داوُدَ وَ قالَ يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ ...» نمل: 16. درباره اوست‌ «وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى‌ وَ حُسْنَ مَآبٍ» ص: 40. وى بخداوند بنده نيكوئى بود و پيوسته با ذكر و استغفار و دعا بخدا رجوع ميكرد «وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ‌ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ» ص: 30. خداوند او و پدرش را بر بسيارى از بندگان مؤمن برترى داده بود. «وَ قالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى‌ كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ» نمل: 15. در سوره انبياء پس از ذكر احوال عدّه‌اى از پيامبران از جمله سليمان ميفرمايد: «إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ يَدْعُونَنا