لِيَسْكُنَ‌ إِلَيْها ...» اعراف: 189. آنرا در آيه اطمينان، ميل و انس گفته‌اند «وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها ...» روم: 21.

زوج نسبت بزوج مايه آرامش و انس است.

سكن (بر وزن فرس) آرامش و محل آرامش. چنانكه گفته‌اند «وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ‌ سَكَنٌ‌ لَهُمْ ...» توبه:

103. بر آنها دعا كن دعاى تو براى آنها آرامش و اطمينان خاطر است‌ «وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ‌ سَكَناً ...» نحل: 80. «فالِقُ الْإِصْباحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ‌ سَكَناً ...» انعام: 96. خداوند از خانه‌هاى شما محل آرامش قرار داد- شكافنده صبح است و شب را محل آرامش كرد.

اسكان: سكونت دادن‌ «رَبَّنا إِنِّي‌ أَسْكَنْتُ‌ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ ...» ابراهيم: 37. خدايا من بعضى از خانواده خود را بدرّه غير قابل كشت سكونت دادم. «أَسْكِنُوهُنَ‌ مِنْ حَيْثُ‌ سَكَنْتُمْ‌ مِنْ وُجْدِكُمْ ...» طلاق: 6. زنان مطلّقه را در قسمتى از مسكن خود سكونت دهيد.

مسكن اسم مكان جمع آن مساكن ميباشد «وَ سَكَنْتُمْ‌ فِي‌ مَساكِنِ‌ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ...» ابراهيم: 45.

سكينة: آرامش قلب و اطمينان خاطر. طبرسى گويد: مصدر است بجاى اسم مصدر آمده مثل قضيّه و بقيّه و عزيمت‌ «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ‌ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدادُوا إِيماناً ...» فتح: 4. اين كلمه شش بار در قرآن آمده و همه درباره آرامش قلب‌اند كه سبب ثبات و آرامش ظاهرى است.

راغب گويد: گفته‌اند سكينه و سكن بمعنى زوال ترس است‌ «إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ‌ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ ...» بقره: 248. شرح آن در «تابوت» گذشت.

مسكنة: درماندگى. طبرسى گويد:

آن مصدر مسكين است. در اقرب آنرا اسم گرفته بمعنى فقر، ذلّت و ضعف. راغب گويد: اصح القولين آنست كه ميم آن زايد است. اين كلمه دو بار در قرآن آمده و هر دو درباره يهود است‌ «وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ‌