س‌

سين‌: حرف پانزدهم از الفباى فارسى و دوازدهم از الفباى عربى است. و در حساب جمل 60 است.

سين مفرده حرفى است مخصوص مضارع و چون مانند جزء آن است در آن عمل نميكند و مضارع كه ميان حال و استقبال مشترك است با دخول سين مخصوص استقبال ميشود. و مدت استقبال با سين تنگتر از مدت آن با سوف است (اقرب).

نگارنده احتمال قوى ميدهم كه سين در بسيارى از جاها براى تأكيد باشد نه استقبال زيرا در آياتى نظير «سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً ... سَأُصْلِيهِ سَقَرَ» مدّثّر:

17 و 26 «سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ» قلم:

16. «سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ» علق: 18. «سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» مريم: 96. و آيات بسيارى نظير اينها نميشود گفت:

سين فقط براى استقبال و خروج مضارع از اشتراك است بلكه ميشود يقين كرد كه سين براى تأكيد است و معناى «حتما» ميدهد. زمخشرى در ذيل آيه‌ «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ...» بقره: 137.

گويد: معناى سين آنست كه اين لا محاله خواهد بود هر چند مدتى طول بكشد و در ذيل آيه‌ «أُولئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ...» توبه: 71. گفته: سين رحمت حتمى را افاده ميكند. و وعد و وعيد هر دو را تأكيد ميكند ... همچنين است آيه‌ «سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» طبرسى رحمه اللّه كه تفسير جوامع الجامع را بعد از ديدن كشاف نوشته است در هر دو مورد قول زمخشرى را تأييد كرده است بيضاوى ذيل‌ «سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ» ميگويد سين وقوع رحمت را تأكيد ميكند. المنار ذيل همين آيه ميگويد:

محقّقان علماء عربى گفته‌اند: سين در مثل‌ «سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ» براى تأكيد