ميايد كه سخن باطل از نظر قرآن چنان كار زشتى است كه در رديف بت و بت‌پرستى است.

از آيه‌ «وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذا إِلَّا إِفْكٌ افْتَراهُ وَ أَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جاؤُ ظُلْماً وَ زُوراً» فرقان: 4.

روشن ميشود كه گفتار ظالمانه زور است.

زوال: از بين رفتن. و انتقال از محل در قاموس گويد «الزَّوَالُ:

الذَّهَابُ و الاستحالةُ» در اقرب و قاموس گويد: فعل آن از نصر ينصر است و از علم يعلم قليل است فقط از ابو على فارسى نقل شده‌ «وَ لَئِنْ‌ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ...» فاطر: 41. مراد از زوال در آيه انتقال از محل است يعنى اگر آسمانها و زمين از محل و مدار خود كنار شوند احدى جز خدا قدرت نگهدارى آنها را ندارد چنانكه صدر آيه ميگويد «إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ‌ تَزُولا».

«أَ وَ لَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَكُمْ مِنْ‌ زَوالٍ‌» ابراهيم: 44. زوال در آيه از بين رفتن و مردن است.

زيت: روغن زيتون (مفردات) «يَكادُ زَيْتُها يُضِي‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ ...» نور: 35. زيتون بدرخت زيتون و ميوه آن هر دو گفته ميشود واحد آن زيتونه است (اقرب) «وَ جَنَّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّيْتُونَ‌ وَ الرُّمَّانَ ...» انعام:

99. «يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ» نور: 35. درباره اهميت زيتون در «تين» توضيح داده‌ايم بآنجا رجوع شود.

زيتونه فقط يكبار در قرآن آمده ولى زيتون پنج بار: انعام 99 و 141، نحل: 11، تين: 1، عبس 29 توضيح آيه 35. نور كه نقل شده در «نور» خواهد آمد انشاء اللّه.

زيد: زيد و زيادت بمعنى نموّ و افزايش و نيز بمعنى افزودن است لازم و متعدى هر دو آمده است «زَادَ الشي‌ءُ زَيْداً ... و زِيَادَةً: نَمَا- زَادَ اللّهُ خيراً» (اقرب) راغب آنرا افزودن چيزى بر چيز تمام گفته است‌ «وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ‌ زادَتْهُمْ‌ إِيماناً وَ عَلى‌