و تدريج برود كه زياد و كثير است.

بايد دانست زحف در معناى جهاد و رو برو شدن با دشمن نيز بكار رفته است در نهايه در حديث‌

«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ وَ ان كَانَ فَرَّ مِنَ‌ الزَّحْفِ‌».

آنرا جهاد معنى كرده و در روايات كافى در تعداد گناهان كبيره آمده «الْفِرَارُ مِنَ‌ الزَّحْفِ‌» يعنى فرار از جنگ. و اين مخالف معناى اولى نيست كه جهاد با دشمن همان نزديك شدن است براى جنگ.

و نيز زحف بمعنى لشكر آمده است چنانكه زمخشرى گفته و جمع آن زحوف است طبرسى از ليث نقل ميكند زحف جماعتى است كه بسوى دشمن حركت ميكنند و جمعش زحوف است.

بهتر است‌ «زَحْفاً» در آيه بمعنى قتال و نيز مفعول له باشد براى‌ «لَقِيتُمُ» چنانكه از زجّاج نقل شده است يعنى:

چون با كفّار از براى جنگ رو برو شديد بآنها پشت نكنيد و فرار ننمائيد اين كلمه تنها يكبار در قرآن آمده است.

زخرف: زينت‌ «حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ‌ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ ...» يونس:

24. راغب آنرا زينت روكش گفته كه نقش و نگار است. و نيز آنرا كمال حسن گفته‌اند (مجمع- اقرب) يعنى چون زمين زيبائى خود را گرفت و آراسته شد. «أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِنْ‌ زُخْرُفٍ‌ ...» اسراء: 93. يعنى براى تو اطاقى باشد از طلا. ظاهرا مراد آنست كه زينت آن از طلا باشد. طلا را بجهت كمال حسن زخرف گفته‌اند زخرف القول سخنى است باطل كه ظاهر آن صدق و راست مى‌نمايد «يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلى‌ بَعْضٍ‌ زُخْرُفَ‌ الْقَوْلِ غُرُوراً ...» انعام: 112. بعضى قول باطل و ظاهر الصدق را براى فريب القا ميكند. آن بمعنى مفعول (مزخرف) است.

زخرف نام سوره چهل و سوم از قرآن است گوئى بمناسبت آيه 35 همان سوره، زخرف خوانده شده است‌ «وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْواباً وَ سُرُراً عَلَيْها يَتَّكِؤُنَ. وَ زُخْرُفاً».