در الميزان از تفسير قمى از ابى الجارود از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه ريش را متاع و مال فرموده‌اند.

ولى زياد بن منذر كه ابو الجارود باشد زيدى مذهب و مشكوك است.

ريع: مكان مرتفع كه از دور ديده ميشود (راغب) «أَ تَبْنُونَ بِكُلِ‌ رِيعٍ‌ آيَةً تَعْبَثُونَ» شعراء: 128. در اقرب گويد:

ريع بمعنى صومعه، برج كبوتر و تپّه بلند است و از همين معنى است قول قرآن‌ «أَ تَبْنُونَ بِكُلِ‌ رِيعٍ‌ آيَةً تَعْبَثُونَ» به «آية» رجوع شود. اين كلمه در قرآن فقط يكبار يافته است.

رين: زنگار. «كَلَّا بَلْ‌ رانَ‌ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ» مطففين:

14. يعنى اعمالشان بر روى دلهايشان زنگار گذاشته است در نهج البلاغه نامه 58 آمده‌

«فَهُوَ الرَّاكِسُ الَّذِي‌ رَانَ‌ اللَّهُ عَلَى قَلْبِهِ».

رين بمعنى غلبه و تغطيه نيز آمده است يعنى اعمالشان بقلوبشان غلبه كرده و يا آنها را پوشانده است مثل‌ «وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ» انعام: 25. در كافى كتاب «الايمان و الكفر» باب الذنوب حديث 20 از امام باقر عليه السّلام نقل شده فرمود: در قلب هر بنده نكته‌اى هست سفيد چون گناهى كند در آن، نكته‌اى سياه حادث ميشود اگر توبه كند آن سياهى از بين ميرود و اگر بگناه ادامه بدهد سياهى افزوده ميشود تا جائيكه نكته سفيد را بپوشاند و چون آن پوشيده شد ديگر صاحب قلب بنيكى روى نمياورد و آنست فرموده خداى عزّ و جلّ‌ «كَلَّا بَلْ‌ رانَ‌ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ» اين آخر، سخن در اين باب است‌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ* 11 محرم الحرام 1392.