نقل شد و بيضاوى نيز گفته است يعنى بلكه ميگويند شاعر است براى او منتظر مرگ باشيم تا مثل شعراى ديگر بميرد و از او راحت شويم. صحاح و اقرب‌ رَيْبَ‌ الْمَنُونِ‌ را حوادث روزگار گفته‌اند. (كه شخص را مضطرب ميكنند).

«لا يَزالُ بُنْيانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ» توبه:

110. ريبه چنانكه راغب و جوهرى گفته اسم مصدر است از ريب يعنى ساختمانى كه ساخته‌اند پيوسته مايه اضطراب دلهايشان است تا وقتيكه دلهايشان پاره پاره شود.

ريش: زينت. «قَدْ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمْ لِباساً يُوارِي سَوْآتِكُمْ وَ رِيشاً وَ لِباسُ التَّقْوى‌ ذلِكَ خَيْرٌ» اعراف: 26. بنظر ميايد كه مراد از ريش زينت است خواه طبيعى باشد مثل مو و غيره و خواه مصنوعى مثل لباس فاخر و غيره.

در مجمع نقل كرده: ريش آنست كه در آن زينت و زيبائى باشد و از آنست ريش الطائر (پرهاى پرنده) و خود آنرا اثاث البيت گفته است در الميزان نيز ما فيه الجمال گفته و گويد مأخوذ است از ريش طائر كه در آن انواع زينت و زيبائى است.

ناگفته نماند معناى اوّلى آن مجموع پرهاى پرنده است و سپس بلباس فاخر و غيره گفته شده چنانكه در مفردات، قاموس، صحاح و اقرب گفته مؤيد گفته ما آنست كه در آيات بعدى دو بار لفظ زينت بكار رفته‌ «يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ- ... قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ» در نهج البلاغه رياش بمعنى لباس فاخر آمده است‌

«أَلْبَسَكُمُ‌ الرِّيَاشَ‌ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمُ الْمَعَاشَ».

خطبه 81 و 180 اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.

يعنى براى شما لباس فرستاديم كه عورتتان را مى‌پوشاند و زينت فرستاديم كه با آن مزيّن و زيبا ميشويد ولى لباس تقوى، آن از همه بهتر است و اللّه اعلم.