ميوزند بسيار سرد و سوزان‌اند اگر بادهاى گرميكه از اقيانوسها بر ميخيزند آنها را معتدل نكنند بلاى بزرگى ببار خواهند آورد. آن باد بتصريح قرآن هفت شب و هشت روز پى در پى سرزمين قوم عاد را مورد حمله قرار داده و در تسخير خود گرفته است و طبق آيه 24 احقاف تكّه ابرى همراه داشته است. البته آن باد سرد باد عاتى و خارج از جريان معمولى بود و خدا خواسته بود كه از نواحى قطبى بدون بر خورد با مانعى بسرزمين آنها بوزد. و سرانجام همه آنها را بصورت ريشه‌هاى پراكنده خرما در آورد.

بادهاى آبستن كننده‌

«وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ‌ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَيْناكُمُوهُ ...» حجر:

22. در اين شكى نيست كه عوامل تلقيح ميوه‌ها و گلها و غيره يكى حشرات و يكى بادها است ولى آيه فوق در اين زمينه نيست زيرا پس از لواقح فرموده‌ «فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» و گرنه ميفرمود «فاخرجنا من الثّمرات» پس اين تلقيح چيست؟ كه نتيجه‌اش نزول باران است مراد از آن تلقيح سوزنهاى يخ و برگه‌هاى برف است كه در طبقات بالاى جو هستند بادهاى گرم خود را بآنها ميزنند و آنها را تلقيح و ذوب ميكنند تا بصورت باران بزمين بيايند اگر اين بادها آن برگه ها را باردار و ذوب نكنند هرگز آنها بصورت باران بزمين نخواهند آمد مشروح اين مطلب در «برد» ذيل آيه‌ «وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ» گذشت بآنجا رجوع شود.

ريحان: «وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ‌» رحمن: 12. «فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ‌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ» واقعة: 89. در تمام قرآن مجيد اين كلمه فقط دو بار آمده است.

ريحان را بوئيدنى. و روزى گفته‌اند راغب گويد: ريحان چيزى است كه رائحه داشته باشد و گفته‌اند: رزق است. در اقرب چند معنى نقل شده كه از جمله بوئيدنى و رزق است و همچنين است در مجمع: ابن اثير در نهايه گويد: ريحان برحمت و رزق و