ريح قدرت و نيرو است كه ريح توأم با نيروست راغب آنرا استعاره از غلبه گفته است. يعنى منازعه نكنيد و گر نه زبون ميشويد و نيرو و قدرتتان از بين ميرود.

جمع ريح در قرآن رياح بكار رفته‌ «وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ‌ الرِّياحَ‌ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ...» اعراف: 57.

ريح در قرآن هم در باد عذاب و هم در باد رحمت هر دو بكار رفته است گرچه در اوّلى بيشتر است مثل:

«فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قاصِفاً مِنَ‌ الرِّيحِ‌» اسراء:

69. كه درباره باد عذاب است‌ «وَ جَرَيْنَ بِهِمْ‌ بِرِيحٍ‌ طَيِّبَةٍ ...» يونس: 22 كه در باد رحمت است ولى رياح همواره در بادهاى رحمت بكار رفته مگر در «تَذْرُوهُ‌ الرِّياحُ‌ ...» كهف: 45. كه اعمّ است در اينجا بچند مطلب اشاره ميشود.

باد در طاعت سليمان بود

از مطالبيكه قرآن مجيد درباره باد تذكر ميدهد يكى آنكه باد باذن خداوند بحضرت سليمان مسخّر بود اينك آيات آنرا نقل كرده سپس توجيهى كه در نظر داريم بيان ميكنيم.

«وَ سَخَّرْنا مَعَ داوُدَ الْجِبالَ‌ ...

وَ لِسُلَيْمانَ‌ الرِّيحَ‌ عاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلى‌ الْأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها وَ كُنَّا بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عالِمِينَ» انبياء: 79 و 81.

اين آيه صريح است در اينكه باد در حال طوفان و شدتش مطيع سليمان بود و بامر او تغيير جهت ميداد و بطرف زمين مبارك (ظاهرا زمين فلسطين) ميوزيد و جارى ميشد «وَ لِسُلَيْمانَ‌ الرِّيحَ‌ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ ...» سباء:

12. يعنى باد را بسليمان رام كرديم سير آن از صبح تا ظهر باندازه مسير يكماه و از ظهر تا شب بقدر يكماه بود يعنى در يكروز باندازه دو ماه سير ميكرد.

در صافى و الميزان از تفسير قمى نقل است كه باد تخت سليمان را حمل كرده در صبح بقدر يكماه و در بعد از ظهر بقدر يكماه راه ميبرد.

«فَسَخَّرْنا لَهُ‌ الرِّيحَ‌ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ» ص: 36. رخو